Blake Edwards

William Blake McEdwards (26 juli 1922, Tulsa, Oklahoma), beter bekend als Blake Edwards, is een Amerikaans filmregisseur en scenarist, best bekend van The Pink Panther-reeks en andere komedies.

De vader van zijn stiefvader was J. Gordon Edwards, regisseur van enkele stomme films, en zijn stiefvader Jack McEdwards was een theaterregisseur en -producent. Blake Edwards is twee keer getrouwd geweest. Met Patricia Walker was hij getrouwd van 1953 tot 1967. Ze kregen twee kinderen, actice Jennifer Edwards en scriptschrijver Geoffrey Edwards. Op 12 november 1969 is hij getrouwd met actrice Julie Andrews. Ze hebben twee kinderen uit Vietnam geadopteerd, Amy en Joanna Edwards.

[bewerk] Carrière

Blake Edwards begon zijn carrière als acteur. In 1942 had hij zijn eerste filmrol in Ten Gentlemen from West Point. Na wat kleinere rolletjes schreef hij in 1948 zijn eerste script voor de western Panhandle. Voor Dick Powell schreef hij het script voor de succesvolle radio-detectiveserie Richard Diamond. In de jaren vijftig schreef hij de scripts voor enkele films van de regisseur Richard Quine, waaronder Sound Off (1952) en Rainbow 'Round My Shoulder (1953). In 1955 kreeg hij voor het eerst de kans om zelf te regisseren met Bring Your Smile Along, een musicalcomedy die veel doet denken aan het werk van Quine.

Groot succes kwam in 1958 met de televisie-detectiveserie Peter Gunn, die Edwards regisseerde, produceerde en waar hij een enkele keer een aflevering voor schreef. De serie betekende een eerste samenwerking met componist Henry Mancini, die de herkenbare score voor de televisieserie componeerde. Peter Gunn werd een jaar later opgevolgd door Mr. Lucky.

Datzelfde jaar regisseerde Edwards ook de film Operation Petticoat, met Cary Grant en Tony Curtis in de hoofdrollen. De komedie over een roze onderzeeër was een van zijn eerste commercieel succesvolle films. Andere succesvolle films volgden, waaronder de klassieker Breakfast at Tiffany's (1961), met Audrey Hepburn en George Peppard in de hoofdrollen, en het drama Days of Wine and Roses (1962), met Jack Lemmon in de hoofdrol als alcoholist. In 1965 maakte hij de slapstick The Great Race, opgedragen aan "Mr. Laurel en Mr. Hardy".

In 1963 creëerde hij een van de meest bekende filmkarakters, Inspector Clouseau, de stuntelende detective met het Franse accent. Het karakter werd in eerste instantie gestalte gegeven door Peter Sellers in twee films: The Pink Panther (1963) en A Shot in the Dark (1964). Het karakter was een enorm succes. Er zouden nog vier Pink Pantherfilms volgen geregisseerd door Edwards met Sellers in de hoofdrol: The Return of the Pink Panther (1974), The Pink Panther Strikes Again (1976), Revenge of the Pink Panther (1978) en Trail of the Pink Panther (1982). In Inspector Clouseau uit 1968, ook van Edwards, speelde niet Sellers, maar Alan Arkin de titelrol. Ook maakte Edwards met Sellers de komedie The Party uit 1968. Na de dood van Sellers in 1980 regisseerde Edwards nog twee Pink Panther-films zonder Sellers (Trail of the Pink Panther, de eerste film die werd uitgebracht na de dood van Sellers, bevatte archiefmateriaal van Sellers), echter zonder groot succes.

In 1970 kwam er een tijdelijke einde aan de successen met Darling Lili. De film, met Edwards' vrouw Julie Andrews in de hoofdrol, was een musical over de Eerste Wereldoorlog met Andrews als een Duitse spion, en bleek een behoorlijke flop te zijn. Edwards wijtte het floppen van de film aan bemoeienissen van de studio Paramount Pictures. Ook zijn volgende films zouden floppen. Vanaf 1974 herwon hij weer het publiek met de vervolgen op de Pink Panther-reeks.

Begin jaren tachtig maakte hij enkele zeer goed ontvangen films, 10 (1979) met Dudley Moore, de satire S.O.B. (1981) en de komedie Victor/Victoria (1982), beide met Julie Andrews in de hoofdrol. De rest van de jaren tachtig en negentig maakte hij echter mindere films, als Blind Date (1987) en Switch (1991).

In 2004 ontving Edwards de Academy Honorary Award voor zijn contributies aan de film.