Bassae
Bassae1 (wat zoveel betekent als Ravijnen) is de naam voor de plaats in het bergland van de Griekse nomos Arcadia, waar zich de ruïne van de Tempel van Apollo Epikourios bevindt.
De tempel van Apollo ligt op een eenzame en afgelegen plek, op een hoogte van 1150 m, in een volkomen verlaten landschap van grijze steenblokken. Toen een herder hem in het begin van de 18e eeuw bij toeval ontdekte, na eeuwen van volslagen vergetelheid, was hij geheel door bossen ingesloten.
In 1835 maakte de Russische schilder Karl Brullov (1799-1852) van de tempel een aquarel, dit aquarel hangt nu in het Poesjkin Museum in Moskou.
Inhoud |
[bewerk] Geschiedenis
Volgens Pausanias werd het heiligdom tussen 450 en 420 v. Chr. gesticht door de dankbare inwoners van het nabijgelegen Phigaleia, omdat Apollo Epikourios ("de Verzorger") hen tijdens de Peloponnesische oorlog voor de pest had gevrijwaard. Niemand minder dan Ictinus, de architect van de Atheense Parthenon, kreeg de opdracht voor de bouw. Hij maakte gebruik van verschillende stijlkenmerken door Corinthische en Ionische elementen in eendrachtige harmonie met de 6m hoge Dorische zuilen te combineren. Voor zover wij weten staat hier zelfs de eerste Corinthische zuil die ooit werd gebouwd.
De tempel had de tand des tijds relatief goed getrotseerd: 39 zuilen stonden nog zoals in de Oudheid, toen hij in 1765 werd ontdekt door Joachim Bocher, een Franse architect in dienst van Venetië. Eigenlijk ontbreken alleen het dak en de frontons. De beeldhouwwerken zijn nu niet meer bij de tempel aanwezig omdat ze door kunsthandelaren in 1812 aan de Engelsen werden verkocht; zowel de metopen als de fries (met voorstellingen van mythische gevechten tussen Grieken en Centauren / Amazonen) prijken nu in het British Museum te Londen.
Tegenwoordig staat de tempel ingepakt in een reusachtige tentconstructie, tot er voldoende geld bijeen is gezocht om de architraven opnieuw te plaatsen. Zonder deze architraven tasten de nachtvorst en het insijpelende water de (door aardbevingen) gebarsten zuilen aan.
Sommigen denken dat ook de bruinkoolcentrale nabij Megalopolis verantwoordelijk is voor de achteruitgang van deze tempel.
[bewerk] Opvallende kenmerken
De tempel vertoont, ten opzichte van andere klassieke Griekse tempels, enkele bijzonder afwijkende kenmerken:
- zoals hoger vermeld, vertoont hij een harmonische combinatie van de drie Griekse bouwstijlen: Dorisch aan de buitenkant, Ionisch en Corinthisch [a] voor de binneninrichting;
- de ongewone noord-zuid-oriëntatie (met voorgevel aan de noordzijde), terwijl andere tempels van oost naar west zijn georiënteerd (dit heeft mogelijk met de moeilijkheden van het terrein te maken);
- de uitzonderlijke lengte in verhouding tot de breedte (15 zuilen x 6 zuilen, tegen 13 x 6 normaal);
- de aanwezigheid van een opening aan de oostzijde, om het cultusbeeld [b] te laten verlichten door de ochtendzon
- het interieur van de cultusruimte is door tongmuren tegen de beide zijwanden (vier loodrecht erop en een vijfde in een hoek van 45°) verdeeld in nissen, zijkapellen bestemd voor beelden en ex-voto's. De tongmuren eindigen aan de voorkant in een driekwart Ionische zuil.
[bewerk] Externe link
[bewerk] Noten
1) N.B. Door de evolutie van de Griekse taal door de eeuwen heen, zorgt de naam van deze plaats voor enige spraakverwarring.
- In het Oudgrieks was dat Βασσαί / Bassai, en op zijn Latijns Bassae geschreven.
- Dit "Bassae", in het Nieuwgrieks uitgeproken als Vassé, veranderde in het moderne Grieks tot Βασσές / Bassés (uitgesproken als Vassés).
Alle vetgedrukte spellingsvarianten komen voor...
| Zie ook |
|---|
| Griekenland | Griekse oudheid | Geschiedenis van Griekenland | Griekse literatuur |
