Alexander Selkirk

Alexander Selkirk (of Selcraig), (1676-1723) was een zeeman die 4 jaar op een onbewoond eiland doorbracht. Hij wordt gezien als de inspiratie voor Defoe's Robinson Crusoe.

Hij was de zoon van een schoenmaker en leerbewerker in Largo, in Fife in het oosten van Schotland. Hij was een temperamentvolle jonge man, en toen hij op 17 augustus 1695 op het matje geroepen werd om zijn onaanvaardbare gedrag in de kerk kwam hij niet opdagen: "did not compear, having gone away to the seas".

Hij voer mee in boekaniersexpedities naar de Zuidelijke Zeeën, en ging in 1703 aan boord bij het galei Cinque Ports als zeilmeester. Het jaar erop had hij een ruzie met de kapitein, en vroeg in oktober of hij van boord gezet kon worden in de Juan Fernandez archipel voor de Chileense kust.

Na vier jaar en vier maanden daar alleen gewoond te hebben werd hij op 2 februari 1709 opgepikt door kapitein Woods Rogers. Rogers was de kapitein van een privé-schip met rechten om de vijand aan te vallen, en maakte Selkirk zijn maat. Later maakte hij Selkirk kapitein van een van zijn gewonnen schepen. Hij kwam in 1712 weer thuis. Rogers' boek "Cruising Voyage" werd in 1712 gepubliceerd, en hierin wordt verhaald over Selkirk's ervaringen.

In 1717 trouwde Selkirk in het geheim en ging daarna weer naar zee. Hij overlijdt in 1723 terwijl hij luitenant is aan boord van het Koninklijke schip de Weymouth.

Een van de eilanden in de Juan Fernández groep heet Alejandro Selkirk.

Het waargebeurde verhaal rondom Alexander Selkirk, in het bijzonder het verhaal dat model heeft gestaan voor het boek Robinson Crusoe, is overigens beschreven in het boek Selkirks Eiland, door Diana Souhami, uitgegeven door Anthos - Amsterdam, 2001, ISBN 9041404252.