Al Gore
Albert Arnold Gore junior (31 maart 1948) is een Amerikaanse politicus van de Democratische partij. Van 1993 tot 2001 was hij de 45ste vicepresident van de Verenigde Staten, onder president Bill Clinton. Zelf was hij in 2000 presidentskandidaat, maar hij verloor van de Republikein George W. Bush.
Inhoud |
[bewerk] Korte biografie
Al Gore junior is de zoon van Albert Gore senior, ooit senator voor de staat Tennessee voor de Democraten, en Pauline Gore. In zijn jeugd woonde hij gedurende het schooljaar in een hotel in de Amerikaanse hoofdstad Washington D.C., waar zijn vader werkte. In de zomer woonde hij in Carthage in Tennessee, waar hij op de boerderij van de familie werkte.
In 1965 werd Gore toegelaten tot de universiteit van Harvard, waar hij Tipper Aitcheson ontmoette, met wie hij later trouwde (zie Tipper Gore). Hij studeerde af in juni 1969, met als hoofdvak "Government" ("bestuurskunde").
Kort daarna gaf hij zich vrijwillig op voor dienst in de Vietnamoorlog. Hij was er oorlogscorrespondent tot 1971. Hierna was hij vijf jaar werkzaam als verslaggever voor de "Tennessean", een dagblad zetelend in Nashville.
In de lente van 1976 werd Gore gekozen in het Huis van Afgevaardigden. In 1978, 1980 en 1982 werd hij herkozen. In 1984 werd hij senator, wat hij bleef tot 1992, toen hij vicepresident werd. Hij deed een gooi naar de presidentsverkiezingen van 1988, maar werd in de Democratische voorverkiezingen verslagen door Michael Dukakis. In 1992 werd hij vicepresident onder Bill Clinton, en in 2000 was hij de Democratische kandidaat voor het presidentschap, doch hij werd verslagen door de Republikein George W. Bush.
[bewerk] Controverses
Er waren enige controverses rondom Al Gore. Zo is het onduidelijk of hij tijdens zijn vijf maanden in Vietnam werkelijk enig gevaar heeft gelopen en, zo nee, of de invloed van zijn beroemde vader daar dan iets mee te maken had.
In 1999, tijdens een interview met CNN, zei Gore dat hij als lid van het Congres "het initiatief nam om het internet te creëren." Al snel werd dit door critici vervormd tot: "Al Gore beweert dat hij het internet heeft uitgevonden!", wat strijdig is met het feit dat het ARPANET, de voorloper van het Internet, ontstond in 1971, dus vijf jaar voordat Gore politicus werd. Direct bij het ontstaan van het internet betrokkenen zoals Vint Cerf en Robert Kahn benadrukten echter later dat Gore, in tegenstelling tot vele andere politici, begreep dat het internet ook voor andere dan de oorspronkelijke, militaire doeleinden gebruikt kon worden. In die zin heeft Gore wel degelijk een zeer belangrijke bijdrage geleverd aan initiatieven die van het internet gemaakt hebben wat het nu is; het hierboven vermelde citaat is wel onhandig geformuleerd.
Vooral tijdens de verkiezingen van 2000 werd er door de media kritiek geleverd op de door Gore op de universiteit behaalde cijfers. Op die kritiek valt wel wat af te dingen. Bij tests bleek Gore overigens een IQ van 134 te hebben.
[bewerk] De verkiezingen van 2000
Waarom Gore de presidentsverkiezingen van 2000 verloor is een onderwerp van veel discussie.
Een veel genoemd punt is dat Gore zich te duidelijk distantieerde van de door schandalen geplaagde Bill Clinton. Ondanks de schandalen was de politiek van Clinton zeer gewaardeerd, en men was van mening dat Gore een beter resultaat had kunnen behalen als hij, met distantiëring van de schandalen, zich duidelijker voor Clintons politiek had uitgesproken.
Andere kritiek luidde dat Gore zich te stijf en neerbuigend gedroeg in de campagne. Een voorbeeld hiervan was dat hij hoorbaar zuchtte tijdens een debat terwijl zijn opponent Bush vragen beantwoordde. Ook deed Gore tijdens de campagne uitspraken die door sommigen als misleidend of onjuist werden beschouwd.
Ook de invloed van Ralph Nader is genoemd. Als kandidaat voor de groene partij kreeg hij in totaal bijna 3% van de stemmen. Omdat men er vanuit gaat dat Nader meer stemmen bij Gore dan bij Bush wegtrok, werkte dit in het nadeel van Gore.
De verkiezingen waren wellicht de krapste in de geschiedenis van de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Gore kreeg meer stemmen dan Bush, maar door het systeem van kiesmannen, waarbij de winnaar in een staat alle stemmen van die staat krijgt, werd Bush uiteindelijk de winnaar. Bovendien was het verschil in de staat Florida uiterst klein (537 stemmen). Er werden hertellingen uitgevoerd, maar het Hooggerechtshof van de VS heeft die laten stoppen, in de rechtszaak Bush v. Gore. De negen rechters van het Hooggerechtshof stemden 5-4.
[bewerk] Gore als filmmaker
Na zijn nederlaag bij de verkiezingen van 2000, begaf Gore zich op het lucratieve lezingencircuit. Hierbij uit hij voornamelijk zijn bezorgdheid over de ecologische evolutie van onze planeet en de rol van de mens daarin. Gores lezingen vormden de basis voor de documentaire An Inconvenient Truth, een film over het broeikaseffect en de gevolgen voor de mens voor de komende 50 jaar. Deze film was een groot succes in Amerikaanse bioscopen. Het is zelfs de op twee na meest bezochte documentaire ooit in Amerika, na Fahrenheit 9/11 en March of the Penguins. De prent kreeg zeer lovende als kritieken, echter ook kritische kantekeningen uit wetenschappelijke hoek. Ook zorgde Gores charmante verschijning in de prent ervoor dat velen hem opnieuw naar voren schuiven als kandidaat voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2008.
