Adolphe Sax

Antoine Joseph Adolphe Sax (Dinant, 6 november 1814 - Parijs, 4 februari 1894) was een Waals-Belgische bouwer van muziekinstrumenten. Zijn grootste bekendheid heeft hij te danken aan zijn uitvinding van de saxofoon.

Zijn vader Charles Joseph Sax, die in Brussel een blaasinstrumentenfabriek had, heeft verschillende verbeteringen van de Franse hoorn op zijn naam staan. Adolphe begon op jonge leeftijd instrumenten te bouwen. Op 15-jarige leeftijd deed hij mee aan een competitie met twee van zijn fluiten en een klarinet. Nadien studeerde hij deze instrumenten aan de koninklijke zangacademie in Brussel.

Na zijn schooltijd begon Sax te experimenteren met nieuwe instrumentontwerpen, terwijl zijn vader conventionele instrumenten bleef bouwen - iemand moest geld in het laatje brengen. Adolphes eerste belangrijke uitvinding was een verbetering van het ontwerp van de basklarinet, waarop hij op zijn twintigste een patent verkreeg.

In 1841 verhuisde hij naar Parijs, waar hij een nieuwe reeks instrumenten gebaseerd op de bugel ontwierp: de saxhoorns. Zijn ontwerp was dermate superieur dat de meeste instrumenten die anno 2000 als bugel verkocht worden in feite saxhoorns zijn. Ze worden in talloze harmonieën en fanfares gebruikt. In het symfonieorkest is het instrument niet doorgedrongen, al heeft de componist Hector Berlioz een poging gedaan, door de saxhoorns een belangrijke rol toe te kennen in zijn opera Les Troyens.

Rond die tijd was Sax ook bezig met het ontwikkelen van een nieuw instrument: de saxofoon. Berlioz schreef lovend over het nieuwe instrument in 1842, maar Sax patenteerde het pas in 1846 toen hij de hele reeks van sopraan tot bas had ontworpen en tentoongesteld. De reputatie die Sax hiermee had opgebouwd leverden hem een baan op als docent aan het Conservatoire national supérieur de musique in Parijs.

Hij stierf in 1894 in Parijs en werd in Montmartre begraven.