Cádavos, A Mezquita

Na Galipedia, a wikipedia en galego.

Cádavos é a aldea de poboación concentrada correspondente co territorio parroquial do mesmo nome situado no sueste do concello da Mezquita raiando con Portugal (freguesía da Moimenta, no concello de Vinhais).Sitúase nunha altitude media arredor dos 900 m sobre o nivel do mar.Dista 7 km da vila da Mezquita.

No extremo máis suroriental atópase o chamado "penedo dos tres reinos" e mais a "fonte dos tres reis" que marcan o límite entre o Reino de Galiza, Reino de Castela e Reino de Portugal na súa dimensión decimonónica. Porén, a freguesía de Castromil situada en territorio da C.A. de Castela-León é lingüística, antropolóxica e culturalmente galega e afín ás terras da Mezquita.

O territorio parroquial áchase fisicamente nos comezos da depresión do Douro, entre o val e os lombeiros, e é atravesado polo Leste, de Norte a Sur, polo río de Cádavos, noutrora tamén coñecido coma Paulador, é afluente do Rabaçal en Portugal.

O territorio posúe unha riqueza faunística e floral considerábel cunha masa importante de árbores caducifólias. Touzas, carballeiras, foresta de ribeira e soutos de castiñeiros centenarios. As zonas máis altas e penedías están poboadas por matogueira e monte baixo (torgais, uces, chaguazo, carqueixa, xesta...). A maior parte da superficie fica comprendida dentro da rede natura.

[editar] Demografía e poboación

Actualmente a poboación estábel durante o ano en Cádavos non chega aos cen habitantes, moito menos da metade do censo de 1950 (243 habs.). Situación equiparábel ao resto de parroquias do concello. Este feito enmárcase nas consecuencias das vagas migratorias que sufriu a Galiza interior e oriental, primeiro en dirección a América Latina e máis tarde cara Centro-Europa e as áreas máis desenvolvidas do Estado Español. A impermeabilidade legal da raia con Portugal e a distancia quilométrica aos grandes centros urbanos de Galiza acentuaron aínda máis o que ao igual ca noutras comarcas de Galiza foi responsabilidade directa do caciquismo e a política marxinatoria e colonial española.

[editar] Aspectos históricos e artísticos

Igrexa do século XVII con retábulos barrocos do sec.XVIII.

Existen dúas casas señoriais brasonadas, unha delas completamente esborrallada, cun destacábel brasón conservado por unha familia fóra do seu lugar orixinal. A outra casa señorial, situada cara a praza no centro da poboación posúe escudos de enigmática factura (non seguen a ortodoxia esixida polos reis de armas) que remiten, segundo algúns estudosos, á presenza de templarios en épocas pretéritas e anteriores á construción da casa ou mesmo que fan pensar en presenza hebraica ou xudía por un cuartel co candelabro de sete brazos ou "menorá" xudeu e outro cuartel coa serpe reptante de bronce que Moisés ergue no deserto, símbolo da inmortalidade.

En todo caso, coñécese o nome do autor, Don Vicente Guerra Álvarez por 1760.

Son numerosas as casas con lumieiras gravadas con datas de principios do século XVIII, o que pode dar unha idea de recuperación e crecemento de Cádavos tras as guerras da independencia de Portugal na segunda metade do s.XVII.

Cádavos foi feudo particular da familia Guerra durante os séculos XVII e XVIII, familia inicialmente vencellada aos Cadórniga, señores da Mezquita, posuidores do patrimonio incautado aos templarios e donos da casa-pazo aínda conservada no centro da vila da Mezquita.

No ano 1826 (segundo Miñano), Cádavos aparece como vila reguenga, na xurisdición da Vilavella da Mezquita (xurisdición ordinaria) e con alfándega importante.

Galicia | Provincia de Ourense | Parroquias de A Mezquita
Cádavos (Santa María Madanela) | Castromil (Nosa Sra. da Encarnación) | Chaguazoso (Santiago) | A Esculqueira (Santa Eufemia) | Manzalvos (Santa María) | A Mezquita (San Martiño) | O Pereiro (San Pedro) | Santigoso (San Simón) | A Vilavella (Santa María da Cabeza)