فندک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فَندَک ابزاری برای ایجاد آتش به منظور گیراندن ماده یا ابزاری دیگر است.
فندک‌ها معمولاً برای گیراندن سیگارت، پیپ، شعله اجاق و ذغال کباب‌پز بکار می‌روند. فندک از یک محفظه فلزی یا پلاستیکی پرشده با مایع آتشگیر (نفتا یا بوتان فشرده مایع)، بخش جرقه‌زن و بخش تعبیه شده برای خاموش کردن آتش تشکیل شده است.
خاموش کردن آتش یا از راه قطع کردن هوا یا قطع کردن سوخت انجام می‌گیرد.
فندک‌هایی که از نفتا استفاده می‌کنند فتیله‌ای دارند که در مایع قرار گرفته است. فندک‌های بوتانی دارای یک دهانه دریچه‌دار هستند که خروج گاز بوتان را تنظیم می‌کند.
[ویرایش] جستارهای وابسته
- کبریت
- تنباکو
[ویرایش] منبع
ویکی‌پدیای انگلیسی.
