زاویه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زاویه یا گوشه یکی از مفاهیم هندسه است.
یک زاویه به راس A عبارت است از نقطه A و دو نیم‌خط AB و AC (به نام ضلع‌های زاویه) که از نقطهٔ A خارج شده‌اند.
در فارسی به آن گوشه نیز می‌گویند.
[ویرایش] انواع زاویه
- زاویه حادّه (تندگوشه) به زوایای کمتر از نود درجه گفته می‌شود.
- زاویه قائمه (راست‌گوشه) به زوایای ۹۰ درجه گفته می‌شود.
- زاویه مُنفَرجه (بازگوشه) به زوایای بیشتر از نود درجه گفته می‌شود.
تندگوشه، راست‌گوشه و بازگوشه برابرهای فارسی این مفاهیم‌اند که در دوره پهلوی در کتاب‌های ریاضی بکار می‌رفتند. پس از انقلاب ۱۳۵۷خ این واژه‌های فارسی از کتاب‌ها برداشته شد و بجای آنها برابرهای عربی گذاشته شد.
