Benedikto de Nursio
El Vikipedio
Benedikto DE NURSIO, naskita ĉirkaŭ 480 en Nursio (nun Norcia) en Umbrio, mortinta je la 21-a de marto 547 sur Monto Kasino (dum preĝado, antaŭ la altaro), estis katolika monaĥo, iusence la fondinto de katolika monaĥeco.
Benedikto, filo de riĉa bienulo, ekstudis en Romo kaj renkontis komunumon de asketoj, kies vivmaniero tiom imponis lin, ke li retiriĝis el la monduma vivo. Li kolektis ĉirkaŭ si aliajn asketojn kaj starigis por si kaj ili jenajn viv-regulojn:
- fraŭleco kaj rezigno je seksaj rilatoj
- simplaj manĝoj, rezigno je viando de kvarpieduloj, nur unu varma manĝo ĉiutage
- Severa reĝimo kun fiksitaj tempoj por preĝo (7-foje), studo, laboro kaj dormo; laboro estas esenca elemento de asketa vivo.
En 529 Benedikto fondis monaĥarecan komunumon sur Monto Kasino; tiu dato estas foje konsiderata kiel fino de la antikva epoko kaj komenco de mezepoko.
Sur la reguloj de Benedikto baziĝas vira kaj virina monaĥaj ordenoj, nomataj benediktanoj / benediktaninoj.
Papo Gregoro la 1-a verkis biografion pri Benedikto, kiu estas la precipa, preskaŭ la sola historia fonto pri li.
 |
 |
 |
 |
