Гісторыя Францыі

Зьвесткі зь Вікіпэдыі — вольнай энцыкляпэдыі.

Зьмест

1 Заходня-Франкскае каралеўства
2 Эпоха абсалютызму
3 Вялікая французская рэвалюцыя
4 Першая рэспубліка
5 Другая рэспубліка
6 Трэцяя рэспубліка
7 Чацвёртая рэспубліка
8 Пятая рэспубліка
9 Знешнія спасылкі

[рэдагаваць] Заходня-Франкскае каралеўства

Гісторыя Францыі як незалежнай і самастойнай дзяржавы пачынаецца ў 843 годзе з падзелу Імперыі Франкаў па Вердэнскаму пагадненню. Сыны каралінгскага імператара Людовіка I Благачэcцівага (814-40) падзялілі імперыю на заходнюю, сярэднюю і ўсходнюю часткі. Першым каралём Заходне-Франкскага каралеўства, фундамент якога быў пакладзены ўжо ў ранейшых частках імперыі — Нэйстрыі і Аўстразіі, стаў Карл II Лысы (843-77); гэта момант лічыцца пачаткам гісторыі сённяшняй Францыі, пры гэтым некаторыя французскія крыніцы і даследчыкі пачынаюць першыя старонкі сваёй гісторыі са значна ранейшых часоў — часу кіравання караля Хлодвіга I і нават караля Фарамонда.

Таксама як і ва Ўсходне-Франкскім каралеўстве, пачынаюць утварацца новыя вялікія тэрыторыі: герцагствы Франіцыя, Аквітанія, Гасконь, Брэтань і Нармандыя, графствы Шампань, Тулуза, Барселона і Фландрыя, а таксама маркграфства Готыя. Гістарычна ўсе тры франкскія імперыі былі выбарчымі манархіямі; але згодна існаваўшай практыцы каранавання сыноў манархаў яшчэ пры жыцці бацькоў і дзяліць з імі ўладу, — дынастычнае паходжанне займала ва Ўсходнім і Заходнім Франкскіх каралеўствах дамінантнае месца.

[рэдагаваць] Эпоха абсалютызму

[рэдагаваць] Вялікая французская рэвалюцыя

Штурм Бастыліі - 14 ліпеня 1789

Вялікая французская буржуазная рэвалюцыя пачалася штурмам Бастыліі 14 ліпеня 1789 года (сёння гэты дзень з'яўляецца нацыянальным святам Францыі). Рэвалюцыянеры імкнуліся пакласці канец абсалютызму, які пры Людовіку XIV дасягнуў свайго найвышэйшага росквіту. 3 верасня 1791 года была абвешчана новая канстытуцыя, па якой Францыя набывала статус канстытуцыйнай манархіі.