Witold Grabowski
Z Wikipedii
Witold Grabowski (ur. 19 marca 1898 w Batumi, zm. 25 października 1966 w Londynie) – prawnik, minister sprawiedliwości i naczelny prokurator od 16 maja 1936 do 30 września 1939. Oskarżyciel w procesie brzeskim.
Urodził w Batumi na Zakaukaziu. Szkołę średnią ukończył w Rostowie nad Donem. W czasie I wojny swiatowej walczył w 4 Dywizji gen. Żeligowskiego na Kubaniu i w 14 pułku ułanów Jazłowieckich. . W 1919 r. podjął pracę w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich okręgu mińskiego. W roku następnym wstąpił ochotniczo do wojska i brał udział w walkach o Wilno. W 1922 r. ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie, po czym podjął pracę w Delegaturze Rządu Polskiego przy rządzie Litwy Środkowej, następnie w okręgowej Izbie Kontroli Państwa w Wilnie. Po odbyciu aplikacji sądowej został w 1926 r. podprokuratorem w Wilnie, a rok później w Piotrkowie Trybunalskim. W 1928 r. został wiceprezesem Sądu Okręgowego w Warszawie, a od 1930 r. pełnił funkcję prokuratora Sądu Apelacyjnego w Warszawie. W 1931 r. oskarżał w procesie brzeskim. Od 15 maja 1936 r. do wybuchu wojny był ministrem sprawiedliwości w rządzie Felicjana Sławoj-Składkowskiego. W 1938 r. został wybrany do senatu. We wrześniu 1939 r. przedostał się do Rumunii skąd przybył do Syrii i jako żołnierz Brygady Karpackiej odbył kampanię libijską. Po wojnie osiedlił się w Etiopii, gdzie wykonywał zawód sędziego. Zmarł w Londynie.
Aleksander Meysztowicz • Stanisław Car • Feliks Dudkiewicz • Stanisław Car • Czesław Michałowski • Witold Grabowski
