Uraninit

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

uraninit

Uraninit (uranin) – minerał z gromady tlenków. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Nazwa pochodzi od składu chemicznego minerału.

Właściwości:

Chemizm: UO₂ - tlenek uranu
Układ krystalograficzny: regularny
Twardość: 3 –7 (najczęściej ok. 6)
Gęstość: 6,5 –10,8
Rysa: czarna, brunatna, szara, oliwkowa
Barwa: czarny, zielonoczarny, szary, zielonawa
Przełam: muszlowy
Połysk: tłusty, matowy
Łupliwość: niezauważalna

Skład chemiczny charakteryzuje się znacznymi wahaniami spowodowanymi różnym stopniem utleniania tego minerału, a także dużymi domieszkami innych pierwiastków takich jak: żelazo, krzem, wapń, magnez, cyrkon, argon, hel, azot, miedź, tantal, wolfram, tytan, rad, wanad, kobalt, ołów, cer, niob. Jest silnie radioaktywny. W strefie wietrzenia łatwo ulega przeobrażeniom, przechodząc w różne wtórne minerały uranu zabarwione na żółto, pomarańczowo, zielono.

Rzadko tworzy kryształy. Najczęściej występuje w skupieniach ziemistych, proszkowych (czerń uranowa), ziarnistych, naciekowych (smółka uranowa). Jest izostrukturalny z thorianitem i cerianitem. Niekiedy tworzy pseudomorfozy po innych minerałach, także drewnie, kościach, bakteriach.

Jest kruchy i nieprzezroczysty.

Odmiany uraninitu:

broggeryt
klevit

[edytuj] Występowanie:

Stanowi składnik pegmatytów, i żył hydrotermalnych, skał osadowych.

Miejsca występowania: Kanada – okolice Wielkiego Jeziora Niedźwiedziego, USA – Teksas, Kolorado, Karolina PN, Australia – Terytorium Północne, Kongo, RPA, Francja, Włochy, Czechy, Norwegia.

W Polsce występuje na Dolnym Śląsku; w okolicach Kowar, Miedziance, Kletnie.

[edytuj] Zastosowanie:

Stanowi główne źródło otrzymywania uranu – (86% U), radu, a także wielu innych pierwiastków.

Uran i rad stosowane są do :

produkcji broni jądrowej
radioterapii (w medycynie)
wyrobu farb luminescencyjnych
w przemyśle ceramicznym, fotograficznym
do produkcji barwników
ma duże znaczenie naukowe
ma bardzo ograniczone znaczenie kolekcjonerskie (ze względu na właściwości promieniotwórcze).

[edytuj] Bibliografia:

O.Medenbach, C.Sussieck –Fornefeld -Minerały – „Świat Książki” - 1996r.
J.Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o - 2003r.
W.Schumann – Minerały świata – O. Wyd.”Alma- Press” 2003r.
J.Bauer – Przewodnik Skały i minerały – Wyd. Multico 1997r.
G.G. Gormaz, J.J.Casanovas - Atlas mineralogii - Wiedza i życie 1992r.