Południe (Wrocław)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Zobacz też: inne znaczenia słowa południe.

"Poltegor" - najwyższy budynek Wrocławia, znajdujący się pośrodku osiedla

z prawej hotel "Wrocław", z lewej "galeriowce", pośrodku w głębi "Poltegor"

Osiedle Południe we Wrocławiu, także osiedle Powstańców Śląskich - nazwy osiedla utworzonego po II wojnie światowej na terenie niemal zrównanej z ziemią dzielnicy cesarza Wilhelma (Kaiser-Wilhelm-Viertel), w miejscu wcześniejszej osady Neudorf. Położone w południowej części miasta (stąd jedna z nazw) wzdłuż ulicy Powstańców Śląskich i w okolicy placu Powstańców Śląskich (stąd druga z używanych dziś nazw). Osiedle graniczy z Dworkiem i Gajowicami na zachodzie, Starym Miastem na północy, Gliniankami i Hubami na wschodzie oraz Gajem i Borkiem na południu.

Nowa Wieś, łac. Villa Nova, niem. Neudorf (czasem, dla odróżnienia od innych Nowych Wsi wokół Wrocławia^[1] nazywana "Komandorską"^[2]) była w przeszłości źródłem zaopatrzenia miasta w warzywa i owoce. W XIX wieku, po kasacie klasztorów i zburzeniu miejskich fortyfikacji wieś Neudorf wraz z dzielącym ją od miasta Przedmieściem Świdnickim zaczęła zmieniać charakter na coraz bardziej miejski. W 1868 Nową Wieś przyłączono formalnie do miasta, w tym samym czasie przecinające ją w kierunku południkowym naturalne przedłużenie ulicy Świdnickiej w kierunku Borka (Kleinburg) przemianowano z Kleinburger Chaussee na Kleinburgerstraße, tą nieznaczną zmianą (z "szosy" na "ulicę") podkreślając jej przynależność do miasta. Wkrótce potem dokonano parcelacji kolonii willowej w Borku, a wzdłuż Kleinburgerstraße podjęto działania urbanistyczne zmierzające do stworzenia tu reprezentacyjnego Przedmieścia Południowego^[3]. Kleinburgerstraße przemianowano ponownie poszerzając ją do 27-metrowej szerokości alei i nadając jej (w 1877) za patrona cesarza Wilhelma I i nazwę Kaiser-Wilhelm-Straße. Zaczęły tu powstawać najbardziej reprezentacyjne wille i kamienice najbogatszych mieszkańców miasta. Mieszkania w tych kamienicach były bardzo duże, miały często nawet 300 m² powierzchni, a przed kamienicami urządzano ogrody. W południowej części osiedla wytyczono duży okrągły plac otoczony ulicą (dziś taki obiekt inżynierii ruchu drogowego nazywa się rondem), dzisiejszy plac Powstańców Śląskich. Przy rondzie w 1911 wybudowano okazały gmach Wyższego Urzędu Górniczego (dziś - Zakład Energetyczny), a w 1916 tuż przed granicą z Borkiem (wyznaczoną skrzyżowaniem Powstańców Śląskich z Wiśniową i Hallera) - gmach Dyrekcji Okręgu Pocztowego (także po wojnie była tu m.in. Dyrekcja Wojewódzka PP "Poczta Polska, Telefon i Telegraf" i Dyrekcja Okręgu Poczty i Telekomunikacji). W latach trzydziestych XX wieku ulicę przebudowano, przenosząc torowisko tramwajowe na wydzielony pomiędzy jezdniami pas zieleni. 20 kwietnia 1938, w 49. urodziny Hitlera na cześć bojówek Sturmabteilungen (SA) ulicę ponownie przemianowano, nazywając ją Straße der SA.

W trakcie walk o Festung Breslau rejon Przedmieścia Południowego leżał na głównym kierunku natarcia Armii Czerwonej na centrum miasta, prawdopodobnie między innymi także dlatego, że nie ma tu żadnych rzek, kanałów, fos i odnóg Odry, tak licznych we wszystkich innych dzielnicach miasta, a znacznie utrudniających postęp atakujących wojsk. Wielotygodniowy ostrzał i bombardowanie tej okolicy, wzmagany planowymi wyburzeniami niemieckich obrońców spowodował zniszczenie niemal wszystkich tutejszych budynków w stopniu tak znacznym, że nie nadawały się do odbudowy.

Przez kilkanaście lat wojnie obszar ten - po wyburzeniu resztek przedwojennych budynków i wyremontowaniu kilku nadających się do odtworzenia - pozostawał niemal całkiem pustym, ponadstuhektarowym niezabudowanym placem. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych dopiero rozpoczęto szybką zabudowę tego terenu, dzieląc go umownie na cztery części (A, B, C, D) osiami ulic Wielkiej oraz Powstańców Śląskich: północno-zachodnią część "A", nazwaną osiedlem "Anna", północno-wschodnią - "Barbara", południowo-zachodnią - "Celina" i południowo-wschodnią - "Dorota". Budowę większości tutejszych budynków mieszkalnych, wzniesionych w technologii wielkopłytowej zakończono zasadniczo w połowie lat 70. Wśród nich wyróżnia się tzw. "mrówkowiec" - 11-kondygnacyjny budynek długości 235 metrów z 800 mieszkaniami przy ul. Drukarskiej oraz jeden z pierwszych wybudowanych w tej okolicy (jeszcze pod koniec lat 50.) "jamnik" - czterokondygnacyjny blok o 14 klatkach schodowych; pozostałe budynki zbudowane w tym czasie są na ogół standardowymi 5- lub 11-kondygnacyjnymi blokami mieszkalnymi. Pod koniec dekady lat 70. wybudowano w północnej części terenu - przy skrzyżowaniu ulic Powstańców Śląskich i Swobodnej - 11-kondygnacyjny hotel "Wrocław", jeden z pierwszych we Wrocławiu obiektów oddanych "pod klucz" przez firmę zagraniczną (projekt Jakko, Unto i Krystianina, wykonanie YP-Group Helsinki), a w 1982 przy skrzyżowaniu ulic Powstańców Śląskich i Wielkiej oddano do eksploatacji 25-kondygnacyjny biurowiec Poltegor Centre. Budowany w latach 1974-1981 technologią monolityczną jest najwyższym budynkiem we Wrocławiu. Wzdłuż ulicy Powstańców Śląskich, po jej wschodniej stronie w latach 80. i 90. oddano do eksploatacji dwa 14-16 -kondygnacyjne budynki zwane "galeriowcami", z przylegającymi do nich aneksami usługowymi.

Do roku 2006 pozostaje wciąż niezabudowany obszerny 4,5-hektarowy plac pośrodku osiedla, pomiędzy hotelem "Wrocław" a "Poltegorem"^[4]; plac ten 1 czerwca 1997 na zakończenie 46 Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego był miejscem mszy z udziałem Jana Pawła II, w której uczestniczyło około dwustu tysięcy osób.

widok z "Poltegoru" na północną część osiedla; pośrodku - niezabudowany plac i hotel "Wrocław"

[edytuj] Zobacz też

podział administracyjny Wrocławia

[edytuj] Przypisy

↑ inna Nowa Wieś powstała w tym samym czasie pobliżu (kilometr na wschód) i przez pewien czas nazywana była "Nową Wsią przy Gliniankach", obecnie jest to osiedle Wrocław; w północnej części miasta w okolicach Ołbina znajdowała się jeszcze inna Nowa Wieś, zwana "Polską", dziś jest to rejon ulicy Nowowiejskiej
↑ od komandorii joannitów, która od 1362 była jej właścicielem; wytyczona w 1863 ulica łącząca miasto z Nową Wsią została nazwana Neudorfstraße; dziś nazywa się ona ulicą Komandorską
↑ na to kosztowne przedsięwzięcie rząd pruski mógł sobie pozwolić między innymi dzięki gigantycznej kontrybucji (5 miliardów ówczesnych franków) zapłaconej przez Francję po przegranej w 1871 wojnie francusko-pruskiej
↑ władze miejskie sprzedały w październiku hiszpańskiej spółce GP–Investment wchodzącej w skład hiszpańskiego koncernu Grupogr Prasa. Firma zamierza wybudować tu wielofunkcyjne centrum mieszkalno–usługowo-biurowe, o łącznej powierzchni użytkowej około 180 tys. m². Hiszpanie zaoferowali za ten teren ponad 300 milionów złotych netto. Budynek "Poltegoru" został wcześniej wykupiony przez prywatnego inwestora, Leszka Czarneckiego, który także na terenie osiedla Południe, na jego północnym skraju przy ul. Swobodnej realizuje kompleks handlowo-biurowy