Nahum Sokolow
Z Wikipedii
Nahum Sokolow (1859-1936) był przywódcą syjonistycznym, pisarzem, tłumaczem, pionierem hebrajskojęzycznego dziennikarstwa.
Urodził się w rodzinie o rabinackich tradycjach, w Wyszogrodzie (dziś w Polsce, wówczas w Rosji). Zaczął pisać do lokalnej hebrajskiej gazety HaTzefirah, gdy miał tylko 17 lat. Wkrótce zyskał sobie popularność i redagował całą kolumnę w owej gazecie. W ciągu lat udało mu się zostać jednym z głównych dziennikarzy wydawnictwa i jego współwłaścicielem.
W 1906 roku Sokolow został poproszony o przyjęcie stanowiska sekretarza generalnego Światowego Kongresu Syjonistycznego. Pełniąc swe obowiązki podróżował po całej Europie i Północnej Ameryce promując sprawę syjonistyczną. W czasie I wojny światowej mieszkał w Londynie, gdzie był jednym z głównych inspiratorów wydania prze rząd brytyjski Deklaracji Balfoura w 1917 roku, w którym zadeklarowano wsparcie dla utworzenia żydowskiej siedziby narodowej na terenie Palestyny. W 1931 roku został wybrany na przewodniczącego Światowego Kongresu Syjonistycznego, stanowisko to piastował do 1935 roku, kiedy to został zastąpiony przez Chaima Weizmanna.
Sokolow był płodnym pisarzem i tłumaczem. Jego dorobek to m.in. trzytomowa biografia Barucha Spinozy, zawierająca także szerszy opis czasów tego filozofa. Był pierwszym, który prztłumaczył utopijną nowelę Theodora Herzla pt. Altneuland na język hebrajski, tworząc nazwę Tel Aviv (dosłownie oznacza to "Wzgórze Wiosny"), która w 1909 roku została wykorzystana do nazwania jednego z osiedli żydowskich w Palestynie.
Zmarł w Londynie w 1936 roku. Kibuc Sde Nahum w Izraelu nazwany został na jego cześć.
