Międzysojusznicza Rada Kontroli
Z Wikipedii
Międzysojusznicza Rada Kontroli (ang. Allied Control Council) - organ administracji okupowanych Niemiec, sprawowanej przez cztery zwycięskie mocarstwa II Wojny światowej (Stany Zjednoczone, Wielką Brytanię, Francję i Związek Radziecki) w czterech strefach okupacyjnych podzielonego państwa niemieckiego.
Międzysojusznicza Rada Kontroli została powołana 5 czerwca 1945. Było to ciało kolegialne, w jego skład wchodziło czterech najwyższych dowódców z poszczególnych stref okupacyjnych. Siedzibą Rady był Berlin Zachodni. Konferencja poczdamska 5 sierpnia 1945 szczegółowo określiła zadania Rady. 30 sierpnia 1945 oficjalnie ogłoszono jej istnienie. W jej skład weszli gen. Dwight Eisenhower, marszałek Bernard Montgomery, marszałek Gieorgij Żukow i gen. Jean de Lattre de Tassigny.
Zajmowała się m. in. przeprowadzeniem i przestrzeganiem denazyfikacji i demilitaryzacji Niemiec. Wydawała także dekrety, rozporządzenia i postanowienia w kwestiach czysto administracyjnych.
Powołanie 1 stycznia 1947 Bizonii, z połączenia amerykańskiej i brytyjskiej strefy okupacyjnej, oraz przywrócenie w 1948 marki niemieckiej, spowodowało, że Rada faktycznie straciła rację bytu, ponieważ Rosjanie uznali to za pogwałcenie porozumień poczdamskich. 20 marca 1948 marszałek Wasilij Sokołowski po raz ostatni wziął udział w jej obradach. Odtąd Rosjanie faktycznie bojkotowali ten organ.
Ostatnią jego kompetencją był wspólny nadzór nad więzieniem w Spandau. Rada formalnie została rozwiązana dopiero 12 września 1990 mocą aktu końcowego przywracającego Niemcom niepodległość.
