Kanał komunikacji
Z Wikipedii
Kanał komunikacji to połączenie pozwalające na komunikację pomiędzy dwoma uczestnikami wymieniającymi się informacjami. Każdy przekaz jest wysyłany przez nadawcę oraz odbierany przez adresata wiadomości.
Kanał może pozwalać na komunikację dwustronną, ale tylko w jedną stronę na raz (ang. half duplex) lub na równoczesny przekaz informacji w tym samym czasie w obu kierunkach (ang. full duplex).
W rzeczywistości kanał komunikacyjny jest zwykle jakimś fizycznym medium, np. powietrzem, miedzianym przewodem czy siecią komputerową. Dużym problemem jest pojawianie się przesłuchów. Jeżeli na wiele kanałów komunikacji dzieli wspólne medium transmisyjne, to różni nadawcy mogą się nawzajem zakłócać.
Aby komunikacja była pewna obie strony muszą wcześniej ustalić wspólny sposób przetwarzania informacji. Dla ludzi są to języki, a dla komputerów protokoły komunikacyjne. Zgodnie ze szczególną teorią względności żadna komunikacja nie może się odbywać szybciej niż z prędkością światła.
Aby przesłać jakieś dane konieczne jest ich zakodowanie w odpowiedniej formie pasującej do danego medium. Odbiorca może zrozumieć otrzymaną informację dopiero po jej zdekodowaniu. Jeżeli odbiorców jest wielu, to bardzo ważne jest właściwe adresowanie każdego komunikatu dzięki czemu wiadomości docierają do określonych odbiorców.
Czasami niemniej znaczące jest wzajemne identyfikowanie się nadawcy oraz odbiorcy. Służą do tego odpowiednie procedury uwierzytelniania. Dzikie plemiona stosują w tym celu kolorowe tatuaże wykonane na ciałach wojowników. Członkowie współczesnego społeczeństwa wolą użyć do uwierzytelniania specjalnych kodów jak np. PIN (ang. personal identification number). Kanał komunikacji zostaje ustanowiony dopiero po podaniu odpowiednich haseł dostępu.
Jeżeli przesyłane dane są tajne, to konieczne jest zastosowanie specjalnej techniki kodowania utrudniającej niepowołanym osobom dostęp do informacji. Dane są szyfrowane w urządzeniach kryptograficznych, a potem deszyfrowane. Tylko posiadacze odpowiednich kluczy mogą je odczytać.
W informatyce najważniejsze cechy kanału komunikacji to:
- prędkość transmisji,
- stosunek sygnału do szumu.
Prędkość transmisji mierzy się najczęściej jako ilość bitów jakie można przesłać w ciągu sekundy. W rzeczywistych kanałach komunikacyjnych zawsze pojawiają się błędy. Hałas podczas rozmowy czy zakłócenia elektromagnetyczne mogą prawie całkowicie uniemożliwiać wymianę informacji. Stosunek sygnału do szumu oznacza jaki procent przesyłanych informacji ulega przekłamaniu. Można wyrazić go w postaci ilości poprawnych komunikatów podzielonej przez ilości tych błędnych. Często wartość tę wyraża się w decybelach.
Zobacz też:
- Claude E. Shannon
- lingwistyka
- teoria informacji
- twierdzenie Shannona-Hartleya
- twierdzenie Kotielnikowa-Shannona
