Język pensylwański
Z Wikipedii
Język pensylwański (Pennsilfaani-Deitsch lub Pennsylvania Dutch) - odmiana języka niemieckiego, którą posługują się amisze w stanach Pensylwania, Ohio i Indiana oraz w kanadyjskim Ontario.
[edytuj] Powstanie i rozwój
Aby uchronić się przed prześladowaniami religijnymi w XVII i XVIII wieku, grupa protestanckich wspólnot, takich jak mennonici, pietyści, przeniosła się do Ameryki Północnej. Większość z nich pochodziła z Nadrenii, mniejsze grupy również ze Szwajcarii, Badenii i Wirtembergii. Migracja nasiliła się po roku 1710. Wówczas można było jeszcze rozróżnić na terenie Pensylwanii kilka dialektów języka niemieckiego: bawarski, alemański i szwabski. Od około 1775 roku zaczął się kształtować jeden język powstały z tych dialektów i różniący się od niemieckiego używanego w Rzeszy.
Jest językiem zagrożonym wymarciem, gdyż młodzi ludzie wykazują nikłe zainteresowanie nim. Większość osób starszych potrafi bardzo dobrze mówić i pisać po niemiecku, bowiem literackiej odmiany niemieckiego używa się podczas niedzielnych nabożeństw. Na co dzień językiem pensylwańskim posługują się tylko ortodoksi. Jednym z niewielu dzieł, jakie można przeczytać w tym języku, jest Biblia, przetłumaczona w latach dziewięćdziesiątych.
[edytuj] Linki zewnętrzne
afrikaans • alzacki • angielski • austriacki • bokmål • burgundzki • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • duński • farerski • flamandzki • fryzyjski • gocki • holenderski • dialekt holenderski • islandzki • jämtlandzki • jidysz • limburgijski • lombardzki • lotaryński • luksemburski • niderlandzki • niemiecki • niemiecki w Austrii • norn • norweski • nynorsk • oorlans • pensylwański • plautdietsch • pragermański • riksmål • schwyzertüütsch • scots • staroangielski • starogotlandzki • staronordyjski • starosaksoński • staro-wysoko-niemiecki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • średnioangielski • średnio-wysoko-niemiecki • twents • wandalski • wczesny nowoangielski • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysöryś) • wysokoniemiecki • Zuid-Gelders •
