Helena Stankiewicz
Z Wikipedii
Helena Stankiewicz (Helena z Zanów Stankiewiczowa, ur. 7 lipca 1904 w Duksztach [obecna Republika Litewska], zm. 14 kwietnia 1996 r. w Warszawie) – polska działaczka społeczna, autorka wspomnień i wierszy.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
Córka Tomasza Zana (1876-1950) i Teresy Dowgiałło (1884-1945). Prawnuczka Tomasza Zana "Promienistego" (1796-1855), bliskiego przyjaciela Adama Mickiewicza, siostra Tomasza Zana, konspiratora i żołnierza AK. Do wybuchu I wojny światowej (1914 r.) mieszkała w majątku swego ojca w Poniemuniu na Litwie, następnie z rodziną w Rosji, gdzie przebywała do wybuchu rewolucji październikowej. Do Polski powróciła w 1919 r. Uczyła się w gimnazjum polskim w Kownie (Litwa). Po maturze, w 1925 r. wyjechała do rodziny w Polsce. Studiowała na wydziale rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. W 1926 r. wyszła za mąż za Kazimierza Stankiewicza (1894-1973) i zamieszkała z mężem w majątku Berżeniki (obecnie Litwa). W 1927 r. urodziła się ich córka Maria (zm. 1940), a następnie Krystyna (1931) oraz syn Józef (1936).
Po wybuchu II wojny światowej cała rodzina została zmuszona do opuszczenia majątku i zamieszkania w Wilnie. Helena Stankiewicz była żołnierzem Armii Krajowej Okręgu Wileńskiego. W 1945 r. Kazimierz Stankiewicz został wywieziony do łagru sowieckiego w Saratowie (skąd wrócił w 1949 r.) a reszta rodziny znalazła się w Warszawie.
Mieszkała na warszawskim Żoliborzu, przy ulicy Krasińskiego 20. Po wojnie pracowała jako kierowniczka stołówki i magazynierka w magazynie narzędzi medycznych. Pochowana 18 kwietnia 1996 r. na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera K, rząd 4).
[edytuj] Twórczość wspomnieniowa i poetycka
Na początku lat 90. XX wieku w Londynie ukazały się wspomnienia Heleny z Zanów Stankiewiczowej pt.: Pani na Berżenikach, spisane przez Wojciecha Wiśniewskiego. Książka stanowiła nieformalną II część, wydanych wcześniej w Paryżu, rozmów z bratem Heleny Stankiewicz, Tomaszem Zanem (1902-1989), pt.: Ostatni z rodu. Rozmowy z Tomaszem Zanem. Publikacja, bogato ilustrowana fotografiami archiwalnymi, stanowi niezwykłe świadectwo historii ziemiaństwa polskiego na Wileńszczyźnie w II Rzeczypospolitej a potem w powojennej Polsce, w wieku XX. Jest także historyczną opowieścią o losie rodu Zanów. Uzupełnia ją korespondencja autorki z Czesławem Miłoszem.
Helena z Zanów Stankiewiczowa była także autorką wierszy, będących świadectwem losu tych wszystkich, którzy zmuszeni zostali do opuszczenia swych domów na Kresach II Rzeczypospolitej, m.in.:
"W małym mieszkanku"
- W małym mieszkanku na trzecim piętrze
- Mieszkanko małe lecz duże wnętrze
- Dwa pokoiki małe i ciasne
- Lecz miejsca dużo bo serce własne
- Nie mamy wielkich tu możliwości
- Dać ludziom chcemy trochę radości
- Kochać tradycje ojców najświętsze
- W małym mieszkanku na trzecim piętrze
- Nie ci co szumni nie ci co butni
- Ale stroskani prawdziwie smutni
- Dla Was otwarte serc naszych wnętrze
- W małym mieszkanku na trzecim piętrze
oraz
"Maki"
- O maki wy promieniste
- Płatki macie jak ogień czerwone
- Pod oknem gdzie jabłonie cieniste
- Rosłyście w dni szczęściem olśnione
- Tak was było wiele tak wiele
- Mówiono mi: "zrywaj bo mało"
- Dzisiaj rosną osty pokrzywy i chmiele
- Bo tam gospodarza nie stało
- A gospodarz po ciężkich zmaganiach
- Ma mieszkanko na pięterku w mieście
- Ma balkonik a w skrzynkach szczypiorek
- Ma ogródek po latach nareszcie
- W długiej skrzynce też rośnie nasturcja
- I maciejka liliowa skromniutka
- By pamiętał gospodarz że kiedyś
- Właścicielem był większego ogródka
- Idź na balkon i zrywaj szczypiorek
- Tak go dużo więc zrywaj do woli
- A że maki tam zarosły chwastami
- Niech Cię serce gospodarza nie boli
[edytuj] Bibliografia
[edytuj] Publikacje książkowe
- Pani na Berżenikach. Rozmowy z Heleną z Zanów Stankiewiczową (rozmowy przeprowadził Wojciech Wiśniewski; Polska Fundacja Kulturalna, Londyn 1991, ISBN 0-85065-222-7; wydanie 2: Wydawnictwo LTW 2003, ISBN 83-88-73630-2)
- Ostatni z rodu. Rozmowy z Tomaszem Zanem (rozmowy przeprowadził Wojciech Wiśniewski; Editions Spotkania, Paryż 1989, ISBN 2-86914-048-7)
- Leonard Perepeczko (1900-1996), W łagrach na "saratowskim szlaku" (seria: "Biblioteka Zesłańca"; posłowiem i przypisami opatrzył Aleksander Srebrakowski; Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Wrocław 1993)
[edytuj] Recenzje i publikacje prasowe
- Krzysztof Masłoń, Smak wileńskiego chleba, "Rzeczpospolita", 16,05,1992
- Alina Gutek, Pamięć i trwanie, "Zwierciadło" nr 8/1751, sierpień 1992
- I. Miklasiewicz, Trochę Wilna w Warszawie czyli spotkanie z prawnuczką Promienistego – Heleną z Zanów Stankiewiczową, "Spotkanie" (Wilno), nr 8/32, sierpień 1995
- Mariusz Kubik, Pożegnania – Helena z Zanów Stankiewiczowa (1904-1996), "Gazeta Wyborcza" ("Stołeczna"), 14,04,1997
