Charles Hardinge, 1. baron Hardinge of Penshurst

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Charles Hardinge (20 czerwca 1858 - 2 sierpnia 1944 w Penshust w Kencie), brytyjski arystokrata i polityk, młodszy syn Charlesa Hardinge'a, 2. wicehrabiego Hardinge i Lavinii Bingham, córki 3. hrabiego Lucan.

Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w korpusie dymplomatycznym w 1880 r. W 1904 r. został ambasadorem Wielkiej Brytanii w Sankt Petersburgu. Dwa lata później, pomimo swych konserwatywnych przekonań, przyjął posadę podsekretarza stanu w Foreign Office w liberalnym rządzie Campbell-Bannermana. W 1910 r. zasiadł w Izbie Lordów jako baron Hardinge of Penshurst i został mianowany wicekrólem Indii.

Przyjmował króla Jerzego V w 1911 r., kiedy ten przybył koronować się na cesarza Indii. W 1912 r. przeniósł stolicę kolonialnych Indii z Kalkuty i do New Delhi. Indyjscy nacjonaliści kilkakrotnie próbowali zabić Hardinge'a, ale on sam starał się nawiązać jak najbardziej przyjazne relacje z narodowymi organizacjami indyjskimi. Zyskał też sympatię za swój sprzeciw wobec antyhinduskiej polityki imigracyjnej władz Południowej Afryki.

Dzięki polityce Hardinge'a udało się uniknąć poważniejszych zaburzeń w Indiach podczas I wojny światowej, kiedy to większość brytyjskich wojsk została wycofana na front europejski.

W 1916 r. Hardinge wrócił do Anglii i ponownie został podsekretarzem stanu w Foreign Office. W 1920 r. został ambasadorem w Paryżu. Urząd ten sprawował do 1922 r., kiedy to odszedł na emeryturę. Zmarł w 1944 r.

17 kwietnia 1890 r. poślubił Winifred Selinę Sturt (1868 - 11 lipca 1914), córkę Henry'ego Sturta, 1. barona Alington i lady Augusty Bingham, córki 3. hrabiego Lucan. Charles i Winifred mieli razem dwóch synów i córkę: