Bell FL Airabonita
Z Wikipedii
| Bell XFL-1 Airabonita | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | USA |
| Wytwórnia | Bell Aircraft Corporation |
| Typ | pokładowy myśliwiec przechwytujący |
| Konstrukcja | jednosilnikowy dolnopłat o konstrukcji metalowej |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 13 maja 1940 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 * silnik rzędowy Allison V-1710-6 |
| Moc | 1150 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10,67 m |
| Długość | 9,07 m |
| Wysokość | 3,89 m |
| Powierzchnia nośna | 21,6 m² |
| Masa | |
| Własna | 2341 kg |
| Startowa | 3271 kg |
| Uzbrojenia | 1*działko 37 mm, 2*km 12,7 mm, 2*km 7,62 mm |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 494 kmh na 0 m, 540 km/h na 3047 m 518 km/h na 6096 m |
| Prędkość wznoszenia | 804 m/min 9,2 min na 6096 m |
| Pułap | 9500 m |
| Zasięg | 1725 km |
| Dane operacyjne | |
Bell XFL-1 Airabonita — pokładowy myśliwiec przychwytujący (pościgowy) zaprojektowany na zamówienie US Navy.
W lutym 1938 roku US Navy ogłosiła wymagania na nowy samolot myśliwski przeznaczony do startów z pokładu lotniskowców. Firma Bell postanowiła wystartować w nim morską wersją samolotu Bell P-39 Airacobra. Kontrakt na budowę prototypu podpisano 8 listopada 1938 roku. Samolot miał być napędzany rzędowym silnikiem chłodzonym cieczą Allison XV-1710-6 zamontowanym w środku kadłuba i napędzającym śmigło poprzez wał napędowy o długości ponad 3 m. Było to ryzykowane rozwiązanie, ponieważ do tej pory US Navy preferowała silniki gwiazdowe.
Główna różnica w stosunku do P-39 to zmiana konfiguracji podwozia na podwozie z kółkiem ogonowym. Po drugie z powodu przeniesienia do przodu skrzydła głównego podwozia, na tyle skrzydła zamontowano chłodnice. Ponadto wzmocniono konstrukcje zwłaszcza ogona, aby wytrzymał obciążenia związane ze starem i lądowaniem na lotniskowcach. Podwyższono też owiekę kabiny pilota i podniesiono siedzenie pilota aby poprawić widoczność zwłaszcza do przodu. Przód kadłuba był w porównaniu z P-39 smuklejszy i miał mieścić (uzbrojenia nigdy na prototypie nie zamontowano) działko lotnicze kal. 37 mm lub 1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm i 2 karabiny maszynowy kal. 7,62 mm.
Pierwszy lot odbył się 13 maja 1940. Niestety napęd samolotu, silnik chłodzony cieczą, nie spotkał się z przychylnym przyjeciem w US Navy. Stwierdzono również niezadowalającą stateczność podłużną i po testach w tunelu aerodynamicznym powiększono usterzenie pionowe.
Z powodów problemów z silnikiem Allison samolot został oficjalnie przekazany US Navy dopiero w lutym 1941. Po kilku lotach próbnych, wystąpiły problemy z podwoziem i samolot zwrócono do producenta w celu przeprowadzenia poważnych modyfikacji. Ale zanim zdążono je zrobić, dowództwo marynarki uznało aby zaprzestać dalszych testów i zakończyło program rozwojowy tego samolotu, zdecydowało się bowien na zakup F4U Corsair. Ostatecznie pracę nad tym samolotem zakończono w grudniu 1941 roku.
Zbudowano tylko jeden prototyp samolotu.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Samoloty myśliwskie | |
|
FR | F2A | F4F | F4U | F6F | F7F | F8F | P-26 | P-35 | P-36 | P-38 | P-39 | P-40 | P-43 | P-47 | P-51 | P-61 | P-63 | P-70 | P-80 |
|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
|
A-20 | A-26 | B-17 | B-18 | B-24 | B-25 | B-26 | B-29 | B-32 | B-34 | B-37 | SBC | SB2A | SB2C | SB2U | SBD | TBD | TBF |
|
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | Samoloty szkolne i treningowe |
| Samoloty transportowe | Śmigłowce |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
|
FL | F8B | TB2D | XF5F | XP-46 | XP-49 | XP-50 | XP-52 | XP-54 | XP-55 | XP-56 | XP-57 | XP-58 | P-59 | XP-62 | XP-67 | XP-68 | XP-71 | P-75 | XP-76 | XP-77 | XP-79 | XP-81 | P-82 | XP-83 | AM | XB-19 | XB-27 | XB-28 | XB-30 | XB-31 | XB-33 | YB-35 | XB-38 | XB-39 | YB-40 | XB-41 | XB-42 | XB-43 | XB-46 | XB-48 | XPB2M | TB2F | TBY |
|
