Dyskusja:August Hlond

Z Wikipedii

[edytuj] Wersja "wypunktowana"

Do autora listy: artykuł biograficzny to nie Curriculum Vitae - tu wcale nie ma być pod sznurek, w punktach i w datach, wykształcenie, kariera osiągnięcia... To poniżej wbrew pozorom gorzej się czyta i znacznie trudniej rozumie: taka "piguła faktów" jest trudno przyswajalna. Proszę nie przerabiać więcej artykułów na tą modłę. A.J. <?> 19:42, 2 sie 2006 (CEST)

Drugie dziecko Jana (dróżnika kolejowego) i Marii z Imielów. Uczył się w szkole salezjańskiej:

• 1893 - wysłany do Włoch w celu kontynuowania nauki, wstąpił do zgromadzenia księży salezjanów.
• 1897 - złożył śluby.
• 1899 - zakończył studia w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim doktoratem z filozofii.
• 1905 - święcenia kapłańskie w Krakowie.
• 1900 - 1909 - pracował kolejno jako nauczyciel i kierownik domów salezjańskich w Oświęcimiu, Krakowie, Przemyślu i Lwowie.
• 1919 - mianowany prowincjałem salezjańskiej prowincji niemiecko-austriacko-węgierskiej w Wiedniu, gdzie poznał Achille Rattiego, późniejszego papieża Piusa XI, który wpłynął na jego późniejszą karierę.
• 1922 - mianowany administratorem apostolskim w Katowicach części diecezji wrocławskiej, przyznanej Polsce w wyniku plebiscytu.
• 1925 - mianowany biskupem diecezjalnym (po utworzeniu w końcu roku diecezji katowickiej).
• 3 stycznia 1926 - święcenia biskupie.
• 24 czerwca 1926 - mianowany arcybiskupem poznańsko-gnieźnieńskim, prymasem Polski.
• 20 czerwca 1927 - kreowany kardynałem (brał również udział w licznych międzynarodowych kongresach eucharystycznych oraz zorganizował w 1927 międzynarodowy kongres misyjny w Poznaniu. Czuwał nad organizacją Polskiej Akcji Katolickiej, z centralą w Poznaniu, powstałej w 1930. Utworzył wraz z ks. Ignacym Posadzym Towarzystwo Chrystusowe dla Polonii zagranicznej w 1932. Prezentował ugodowe stanowisko względem rządu, zarówno przed, jak i po przewrocie majowym, odcinając się zarówno od skrajnej prawicy, jak i lewicy.
• 1932 - odznaczony Orderem Orła Białego.
• 1939 - opuścił wraz z rządem Polskę, udając się do Rumunii, gdzie prezydent Ignacy Mościcki brał go pod uwagę jako kandydata na prezydenta. Jednak desygnowany na to stanowisko Bolesław Wieniawa-Długoszowski chciał powierzyć mu urząd premiera, z czego prymas zrezygnował.
• 19 września 1939 - przybył do Watykanu działając na rzecz sprawy polskiej poprzez wywiady prasowe, przemówienia radiowe oraz wpływy osobiste. W związku z przygotowaniami Włoch do wojny z Francją opuścił Rzym.
• 9 czerwca 1940 - 6 kwietnia 1943 - przebywał w Lourdes, skąd informował Zachód o sytuacji w okupowanej Polsce. Zmuszony przez rząd Vichy przeniósł się do opactwa w Hautecombe koło Aix-les-Bains.
• 3 lutego 1944 - aresztowany przez gestapo i internowany w Paryżu, a potem kolejno w klasztorach w Bar-le-Duc i Widenbrück (w Westfalii), skąd udał się do Rzymu po wyzwoleniu przez Amerykanów.
• 20 lipca 1945 - wrócił do Poznania mimo sprzeciwu polskiego rządu w Londynie
• 4 marca 1946 - mianowany arcybiskupem metropolitą warszawsko gnieźnieńskim (naznaczył swe urzędowanie odbudową kościołów Warszawy, powołując w tym celu radę prymasowską).
• 1948 - mianowany doktorem honoris causa KUL.