Andrzej Bolewski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Andrzej Bolewski, (ur. 17 lipca 1906 w Małogoszczu - zm. 29 listopada 2002 w Krakowie), mineralog i petrograf. Na początku I wojny światowej został wysiedlony wraz z rodzicami na Kaukaz, po powrocie do kraju zamieszkał wraz z rodziną w Radomiu, gdzie ukończył szkołę średnią i zdobył świadectwo dojrzałości. W roku 1924 po odbyciu praktyki w kopalni soli w Wieliczce, zdał egzamin na Wydział Górnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Jako pracownik naukowy pracę w uczelni zaczął w roku 1928 jako młodszy asystent Zakładu Mineralogii i Petrografii, z którą był silnie związany.

Prowadził prace badawcze w różnych krajach Europy, między innymi w Rumunii, Grecji, Austrii i Czechosłowacji, gdzie prowadził badania z zakresu problemów struktury kryształu oraz problematyką mikroskopii światła odbitego. Bolewski doktoryzował się na AGH w 1935, a habilitował w 1939. W roku 1946 został profesorem nadzwyczajnym, a zwyczajny w 1950, był także kierownikiem tamtejszego Zakładu Mineralogii i Petrografii. W roku 1952 został członkiem PAN, w roku 1984 otrzymał tytuł Doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1990 został członkiem PAU.

[edytuj] Lata okupacji

Bolewski brał w kampanii wrześniowej 1939 jako podporucznik Wojska Polskiego, szczęśliwie uniknął niewoli niemieckiej. Został aresztowany 6 listopada 1939 w ramach akcji - "Sonderaktion Krakau". Przebywał w więzieniu we Wrocławiu, został zesłany najpierw do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, a potem do Dachau. Został zwolniony na skutek interwencji hiszpańskich i włoskich naukowców, powrócił do Krakowa, gdzie wraz z prof. Walerym Goetlem prowadził działalność konspiracyjną. Co ciekawe, był także uczestnikiem i doradcą polskiej delegacji na konferencji w Poczdamie, gdzie brał udział w negocjacjach Wielkiej Trójki (Truman, Churchill, Stalin), był także w komisji badającej sprawę wytyczenia przyszłych zachodnich granic Polski.