2 Pułk Piechoty Legionów
Z Wikipedii
2. Pułk Piechoty Legionów został sformowany w 14 września 1914 na terenie Krakowa. Wszedł w skład Legionu Wschodniego a następnie w skład II Brygady Legionów. Brał udział w walkach w czasie I wojny światowej oraz w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po zakończeniu walk stacjonował w Sandomierzu i wchodził w skład 2. Dywizji Piechoty Legionów.
W kampanii wrześniowej 1939 został przydzielony 1 września do Grupy Operacyjnej "Piotrków". 5 września walczył w bitwie pod Borową Górą. 9 września podporządkowany swojej macierzystej 2. Dywizji Piechoty Legionów, wraz z nią wycofał się w kierunku Warszawy. 12-13 września 1939 toczył ciężkie walki w rejonie Błonia, Ołtarzewa i Ożarowa. Następnie przechodząc przez Puszczę Kampinoską dotarł do Modlina. Po reorganizacji i uzupełnieniu, 15 września obsadził odcinek Zakroczym – rejonu obrony Modlina. Bronił go do dnia kapitulacji twierdzy Modlin 29 września.
W sierpniu 1944 2. Pułk Piechoty Legionów został odtworzony w Armii Krajowej w trakcie akcji Burza w obwodzie AK Sandomierz i Opatów. Wchodził wtedy w skład 2. Dywizji Piechoty Armii Krajowej. Walki toczył w sierpniu i na początku września 1944, a następnie został rozwiązany.
Spis treści |
[edytuj] Powstanie Pułku
Na skutek wybuchu I wojny światowej na terenach Galicji rozpoczęto tworzyć regularne polskie formacje wojskowe. Naczelny Komitet Narodowy uzyskał 27 sierpnia 1914 zgodę na utworzenie dwóch legionów: Zachodniego z siedzibą w Krakowie oraz Wschodniego z siedzibą w Lwowie.
Do nowotworzonej formacji masowo zaciągali się ochotnicy co pozwoliło na sformowanie oddziałów Legionu Zachodniego. Utworzono m.in. 2. i 3. Pułk Piechoty Legionów.
Oficjalnie za datę utworzenia 2. pp podaje się dzień 14 września 1914.
Struktura i skład Pułku w momencie utworzenia:
- dowódca - płk Zygmunt Zieliński
- dowódca 1. batalionu - Marian Żegota-Januszajtis
- dowódca 2. batalionu - kpt. Kazimierz Fabrycy
- dowódca 3. batalionu - Szczęsny Ruciński
- dowódca 4. batalionu - Bolesław Roja
Etat opracowany przez płk. Z. Zielińskiego wynosił:
- 99 oficerów;
- 5295 podoficerów i szeregowych (po pewnym czasie: 4000).
[edytuj] Historia Pułku
[edytuj] I wojna światowa
[edytuj] Lata niepodległości
[edytuj] Lata międzywojenne
[edytuj] Wojna obronna
[edytuj] Tradycje
[edytuj] Święto Pułku
[edytuj] Żurawiejka
[edytuj] Sztandar
2. Pułk Piechoty Legionów otrzymał sztandar ufundowany przez społeczeństwo Piotrkowa Trybunalskiego i ziemi piotrkowskiej w dniu 21 września 1924 z rąk prezydenta Stanisława Wojciechowskiego. Uroczystość odbyła się w siedzibie pułku, który stacjonował akurat w Pińczowie. Sztandar został poświęcony przez biskupa polowego Stanisława Galla.
Po zmianie dyslokacji przez Pułk do Sandomierza dowódca nakazał umieszczenie sztandaru w muzeum pułkowym. Sztandar z honorami został przekazany oficerowi mobilizacyjnemu pułku - kpt. Karolowi Szopie.
6 września 1939 kpt. Karol Szopa z uwagi na atakujące hitlerowskie wojska podjął decyzję o ewakuacji dokumentów zebranych w muzeum oraz sztandaru i o ucieczce na wschód. Podczas ucieczki dostał się do niewoli radzieckiej. Wg dwu istniejących wersji sztandar został spalony wraz z dokumentami komisyjnie lub zabrany przez kpt. Szopę po spaleniu drzewca wraz z dokumentami.
[edytuj] Kopia sztandaru
2 października 1938 otwarto Sanktuarium Józefa Piłsudskiego: znajdowały się w nim, w Sali Sztandarowej, kopie sztandarów pułków piechoty: 1., 2., 3., 4., 5. oraz 2. Pułku Artylerii Lekiej i 2. Pułku Szwolażerów.
Na skutek działań wojennych kopia sztandaru 2. Pułku trafiła do prywatnych zbiorów księdza ppłk. mgr. Walentego Ślusarczyka, proboszcza z Nowej Słupi.
Obecnie kopia sztandaru znajduje się w Opactwie Cystersów w Wąchocku, gdzie została przekazana w 1979 przez księdza Ślusarczyka.
[edytuj] Odznaki pułkowe
2. Pułk Piechoty Legionów posiadał trzy odznaki:
- zatwierdzoną Rozkazem Naczelnego Wodza Nr 40 z dnia 5 maja 1920: Medalion II Brygady za udział w walkach 1914-1916:
- zatwierdzoną w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 49 pod pozycją 872 z dnia 14 grudnia 1921: Za Wolność 1914-1918;
- zatwierdzoną w Dzienniku Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 pod pozycją 2 z dnia 9 stycznia 1931: Odznaka 2. Pułku Piechoty Legionów.
[edytuj] Dowódcy
- 14 września 1914 - 15 kwietnia 1915 - płk Zygmunt Zieliński
- 16 kwietnia 1915 - 23 grudnia 1916 - ppłk Marian Żegota-Januszajtis
- 24 grudnia 1916 - 25 lipca 1917 - ppłk Michał Żymierski
- 26 lipca 1917 - 27 lipca 1917 - płk Witold Ścibor-Rylski
- 27 lipca 1917 - luty 1918 - ppłk Michał Żymirski
- 1 lutego 1919 - 18 lipca 1919 - mjr Jerzy Trojanowski
- 19 lipca 1919 - 23 lipca 1920 - mjr Stanisław Zosik-Tessaro
- 23 lipca 1920 - ? - mjr Emil Czapliński
- 1939 - płk Ludwik Czyżewski
- 1944 - ppłk Antoni Wiktorowski Kruk
[edytuj] Skład 2. pp - wrzesień 1939
- dowódca - płk Ludwik Czyżewski
- I adiutant pułku - kpt. Mieczysław Gustaw Osuchowski
- II adiutant pułku - ppor. rez. Stanisław Popiel
- szef kancelarii - st. sierż. Wiktor Przerada
- oficer informacyjny - por. Stanisław Szubski
- oficer łączności - kpt. Józef Kowalczyk
- dowódca plutonu łączności - pchor. (imię nieznane) Kawecki
- kwatermistrz - kpt. Czesław Henryk Ryłko
- płatnik - kpt. Tomasz Szyślak
- zastępca płatnika - ppor. rez. Adam Szpak
- oficer żywnościowy - ppor. Stanisław Kadowski
- dowódca kompanii gospodarczej - por. rez. Leon Nowak
- szef kompanii - st. sierż. Stanisław Farbisz
- szef taboru - sierż. Władysław Bąk
- naczelny lekarz - por. lek. Mieczysław Stankiewicz
- szef izby chorych - sierż. Bolesław Gołubkiewicz
- podoficer sanitarno-weterynaryjny - plut. Władysław Tuleja
- kapelmistrz - kpt. dypl. Franciszek Xawery Gorzelniawski
- szef orkiestry - sierż. Feliks Dybek
- dowódca kompani zwiadowczej - por. Stefan Szczepański
- szef kompanii - plut. Walenty Skrzypek
- dowódca kompanii przeciwpancernej - por. Leonard Grabowiecki
- szef kompanii - sierż. Edward Kobrynowicz
- dowódca 1. batalionu - mjr Józef Kopecki
- adiutant - ppor. rez. Tadeusz Ludwik Widawski
- dowódca plutonu łączności - ppor. Krystyn Marian Więckowski
- oficer żywnościowy - ppor. rez. August Wojciechowski
- płatnik - ppor. rez. Zbigniew Karaś
- lekarz - por. Tadeusz Ludwik Boehm
- szef kancelarii - plut. Mieczysław Pankowski
- podoficer gospodarczy - plut. rez. Józef Fortuński
- podoficer broni - plut. Michał Żal
- dowódca 1. kompanii - por. Brunon Stanisław Słupiński
- dowódca 2. kompanii - por. rez. Artur Radziwiłł
- dowódca 3. kompanii - por. Józef Wójcik
- dowódca 1. kompani karabinów maszynowych - por. Zbigniew Stefan Pieniężkiewicz
- dowódca 2. batalionu - kpt. Kazimierz Jaworowski (do 6 września) - kpt. Marian Piotr Kossowski
- adiutant - ppor. rez. Bolesław Polit
- dowódca plutonu łączności - ppor. rez. Franciszek Karaśkiewicz
- oficer żywnościowy - ppor. Czesław Sadowski
- płatnik - ppor. rez. Alfred Doliński
- lekarz - ppor. lek. Judel Kuszelowicz
- szef kancelarii - st. sierż. Julian Jamka
- podoficer gospodarczy - (nieznany)
- podoficer broni - plut. Edward Płatkowski
- dowódca 4. kompanii - por. Witold Szulc
- dowódca 5. kompanii - por. Bolesław Henryk Matusiak
- dowódca 6. kompanii - ppor. rez. Stefan Paweł Frajndt
- dowódca 2. kompani karabinów maszynowych - por. Wojciech Juraczak
- dowódca 3. batalionu - mjr Tadeusz Feliks Żelazowski (do 6 września) - kpt. Tadeusz Wojciech Dorant
- adiutant - ppor. rez. Zdzisław Władysław Baran
- dowódca plutonu łączności - ppor. rez. Jerzy Okuniewicz
- zastępca dowódcy plutonu - ppor. rez. Z. Więckowski
- oficer żywnościowy - ppor. rez. Wacław Skrzypek
- płatnik - ppor. rez. Stanisław Ozyp
- lekarz - (nieznany)
- szef kancelarii - st. sierż. Karol Tiede
- podoficer gospodarczy - plut. Stanisław Jasiołek
- podoficer broni - kpr. Jan Jasiński
- dowódca 7. kompanii - kpt. Tadeusz Wojciech Dorant
- dowódca 8. kompanii - kpt. Wilhelm Franciszek Szczepankiewicz
- dowódca 9. kompanii - ppor. rez. Jarosław Konarzewski
- dowódca 3. kompani karabinów maszynowych - por. Jan Adam Mazur
