Paus Gregorius I
| 540 – 604 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Paus | ||||||
|
De heilige Gregorius de Grote (Rome ca. 540 - Rome 604) was de 64ste paus van de Katholieke Kerk. Hij bekleedde het pontificaat van 590 tot aan zijn dood in 604 en geldt als een van de kerkvaders. Paus Bonifatius VIII verleende hem in 1295 de eretitel van kerkleraar. Zijn feestdag is 3 september.
[bewerk] Biografie
Hij was zeer onder de indruk van de Benedictijnse Regel. Hij schreef een biografie over Benedictus als tweede boek van zijn Dialogen, waardoor het Benedictijnse kloosterdom nog populairder werd. Hij was een aanhanger van de ideeën van Augustinus van Hippo.
Gregorius staat bekend als een goede administrateur en organisator. In 573 was hij prefect van Rome geworden, maar hij besloot zijn wereldlijke leven op te geven. Hij reorganiseerde de financiële structuur van het pausdom. Bij de Longobardische invallen in Italië nam hij persoonlijk de verdediging van Rome op zich en onderhandelde hij over vrede. Het openbare leven kwam in pauselijke handen terecht. Zo legde hij ongewild de basis voor de pauselijke staat. Onder hem nam de kerstening van Engeland een aanvang. Hij zond Augustinus van Canterbury in 596 als missionaris naar Engeland. Zijn boeken zijn praktisch van aard (in plaats van de veelal meer filosofische werken van de andere drie kerkvaders Augustinus, Hiëronymus en Ambrosius van Milaan). Gregorius I breidde de macht van de paus en de bisschoppen uit. Hij creëerde een theoretische basis voor de leiding van de kerk. De naam van Gregorius de Grote leefde voort in het gregoriaans, hoewel het betwijfeld wordt welke invloed hij op de kerkmuziek heeft uitgeoefend. Het gregoriaans werd door Gregorius weliswaar vastgelegd en in codices opgelegd aan de kerken van de Latijnse ritus, maar de teksten en melodieën van de zangwijze waren ook in de 6e eeuw reeds eeuwenoud.
[bewerk] Werken
Zijn Dialogen hebben het genre van de hagiografie, de levensbeschrijvingen van heiligen, eeuwenlang beïnvloed. Ook de levensbeschrijving van Benedictus van Nursia in dit werk zou eeuwenlang lezers vinden en verhoogde tevens het gezag van diens Regula Benedicti. De Moralia in Job, zijn commentaar op het Bijbelboek Job, was gedurende de Middeleeuwen zeer geliefd, getuige de vele handschriften waarin deze tekst is overgeleverd. Een ander invloedrijk werk was zijn Regula pastoralis ("Herdersregel") met aanwijzingen voor priesters voor een juiste uitoefening van hun taken.
| {{{afb_links}}} | Kerkleraren | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
Albertus de Grote - Alfonsus van Liguori - Ambrosius van Milaan - Anselmus van Canterbury - Antonius van Padua - Athanasius van Alexandrië - Augustinus van Hippo - Basilius de Grote - Beda Venerabilis - Bernard van Clairvaux - Bonaventura van Bagnoregio - Catharina van Siena - Cyrillus van Jeruzalem - Efrem de Syriër - Franciscus van Sales - Gregorius de Grote - Gregorius van Nazianze - Hiëronymus van Stridon - Hilarius van Poitiers - Isidorus van Sevilla - Johannes Chrysostomus - Johannes Damascenus - Johannes van het Kruis - Laurentius van Brindisi - Leo de Grote - Petrus Canisius - Petrus Chrysologus - Petrus Damiani - Robertus Bellarminus - Theresia van Avila - Theresia van Lisieux - Thomas van Aquino |
