Frederick Soddy

Frederick Soddy in 1922.

Frederick Soddy (Eastbourne, 2 september 1877 – Brighton, 22 september 1956) was een Engelse radiochemist.

In 1900 ging hij in Canada werken bij Ernest Rutherford aan radioactiviteit. Ze realiseerden zich dat het onregelmatige gedrag van radioactieve elementen het gevolg was van verval in andere elementen. Dit verval produceerde ook alfa, beta en gammastraling. Toen radioactiviteit ontdekt werd, wist niemand nog wat de oorzaak was. Zorgvuldig werk door Soddy and Rutherford toonde aan dat atoom transmutatie optrad.

Zijn werk en essays populariseerde het begrip van radioactiviteit en was de belangrijkste inspiratie voor H G Wells's The World Set Free uit 1914, waarin atoombommen uit vliegtuigen worden gegooid in een toekomstige oorlog. Wells's roman is ook bekend onder de titel The Last War en beschrijft een vredige wereld oprijzend uit de chaos. In Wealth, Virtual Wealth and Debt looft Soddy Wells’s The World Set Free. Hij zegt ook dat radioactieve processen mogelijk de sterren in stand houden.

In 1903 stelde hij samen met Sir William Ramsay vast dat het verval van radium helium opleverde.

Van 1904 tot 1914 doceerde hij aan de Universiteit van Glasgow en daar toonde hij aan dat uranium naar radium vervalt. Hier toonde hij ook aan dat een radioactief element meer dan één atoomgewicht kan hebben, hoewel de chemische eigenschappen hetzelfde zijn; dit leidde tot het concept van de isotoop. Soddy toonde later aan dat ook niet-radioactieve elementen meerder isotopen konden hebben. Daarbij liet hij zien dat een atoom een twee plaatsen lager atoomnummer krijgt bij een alfa uitstoot en een plaats hoger bij een Beta uitstoot. Dit was een fundamentele stap naar het begrijpen van de relatie tussen families van radioactieve elementen.

Soddy publiceerde The Interpretation of Radium (1909) en Atomic Transmutation (1953).

In 1914 werd hij benoemd aan de Universiteit van Aberdeen, waar hij onderzoek deed gerelateerd aan de eerste wereldoorlog.

In 1919 verkaste hij naar de Universiteit van Oxford waar hij tot 1936 de laboratoria en de syllabi reorganiseerde.

Hij ontving in 1921 de Nobelprijs voor de Scheikunde voor zijn onderzoek naar radioactief verval en vooral voor het formuleren van de isotopentheorie.

[bewerk] Bibliografie

Radioactivity (1904)
The Interpretation of Radium (1909) (a searchable facsimile at the University of Georgia Libraries; DjVu & layered PDF format)
The Chemistry of the Radioactive Elements (1912-1914)
Matter and Energy (1912)
Science and Life (1920)
Wealth, virtual wealth and debt. The solution of the economic paradox (1926)
The Interpretation of the Atom (1932)
Money versus Man (1933)
The Story of Atomic Energy (1949)
Atomic Transmutation (1953)