Francis William Aston
Francis William Aston (Birmingham, 1 september 1877 - Cambridge, 20 november 1945) was een Brits natuurkundige die in 1922 de Nobelprijs voor de Scheikunde kreeg "voor zijn ontdekking, door middel van zijn massaspectrograaf, van isotopen, in een groot aantal van niet-radioactieve elementen, en voor zijn uitspraken over de hele nummer regel.". [1]
In 1903 won hij een beurs voor de Universiteit van Birmingham en bij zijn onderzoek van electronische ontladingbuizen ontdekte hij het fenomeen dat nu bekend is als Aston Dark Space. In 1909 verhuisde hij op uitnodiging van Joseph John Thomson naar het Cavendish Laboratorium in Cambridge en daar werkte hij aan de identificatie van isotopen van neon. Hij gebruikte de methode van electromagnetisch focussen om de massa spectrograaf uit te vinden, die het hem snel mogelijk maakte 212 van de 287 natuurlijk voorkomende isotopen te identificeren.
Zijn werk aan isotopen leidde ook tot de formulering van de Hele Nummer Regel die stelt dat "als de massa van de zuurstof isotoop gedefinieerd is, hebben alle andere isotopen massa's die bijna hele getallen zijn." een regel die veelvuldig gebruikt werd bij de ontwikkeling van atoomenergie.
[bewerk] Externe link
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1901-1925) |
|
1901: Hoff | 1902: E.Fischer | 1903: Arrhenius | 1904: Ramsay | 1905: Baeyer | 1906: Moissan | 1907: Buchner | 1908: Rutherford | 1909: Ostwald | 1910: Wallach | 1911: Curie | 1912: Grignard, Sabatier | 1913: Werner | 1914: Richards | 1915: Willstätter | 1918: Haber | 1920: Nernst | 1921: Soddy | 1922: Aston | 1923: Pregl | 1925: Zsigmondy |
