Fritz Haber
Fritz Haber (9 december 1868 – 29 januari 1934) was een Duits chemicus. Zijn naam is vooral verbonden aan het Haber-Boschproces, waarmee luchtstikstof kan worden gebonden als ammoniak. Dit proces is de basis van de kunstmestproductie en heeft grote invloed gehad op de productiviteit van landbouwgrond over de gehele wereld.
Hij kreeg er in 1918 de Nobelprijs voor.
Daarnaast heeft Haber veel tijd en energie besteed aan het onderzoek naar strijdgassen zoals chloor in de Eerste Wereldoorlog, en was hij ook de ontwikkelaar van het cyanideproduct zyklon B dat als insecticide werd gebruikt, maar later ook in de vernietigingskampen in de gaskamers. Aan de andere kant van het front werkte zijn Franse tegenhanger Victor Grignard aan soortgelijke chemische wapens.
Zijn vrouw, die het niet eens was met zijn werk aan gifgassen, pleegde zelfmoord met zijn dienstwapen toen hij persoonlijk toezicht hield op de eerste inzet van gifgas in Ieper.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Scheikunde (1901-1925) |
|
1901: Hoff | 1902: E.Fischer | 1903: Arrhenius | 1904: Ramsay | 1905: Baeyer | 1906: Moissan | 1907: Buchner | 1908: Rutherford | 1909: Ostwald | 1910: Wallach | 1911: Curie | 1912: Grignard, Sabatier | 1913: Werner | 1914: Richards | 1915: Willstätter | 1918: Haber | 1920: Nernst | 1921: Soddy | 1922: Aston | 1923: Pregl | 1925: Zsigmondy |
