Snorri Hjartarson
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Snorri Hjartarson (22. apríl 1906 – 27. desember 1986) var rithöfundur og ljóðskáld. Foreldrar Snorra voru Hjörtur Snorrason, bóndi og alþingismaður, og Ragnheiður Torfadóttir frá Ólafsdal, húsfreyja. Þau bjuggu á Hvanneyri þegar Snorri fæddist en fluttu síðar í Arnarholt í Stafholtstungum.
Snorri bjó lengi í Noregi. Hann stundaði myndlistarnám við Listaháskólann í Osló undir leiðsögn Axel Revold frá 1931 til 1932. Fyrsta ritverk Snorra kom út á norsku árið 1934 en það var skáldsagan Høit flyver ravnen. Snorri er þekktastur fyrir ljóðabækur sínar á íslensku. Hann hlaut bókmenntaverðlaun Norðurlandaráðs 1981 fyrir ljóðabókina Hauströkkrið yfir mér. Snorri var bókavörður við Borgarbókasafnið eftir að hann flutti aftur til Íslands.
Tengill á alllanga grein eftir Jón Val Jensson, cand. theol., um æviferil Snorra, ljóð hans o.fl. (með heimildaskrá): http://gardur.is/einstakl_itarefni.php?nafn_id=143319
[breyta] Ritverk
- 1934 Høit flyver ravnen, skáldsaga (Nasjonalforlaget, Oslo)
- 1944 Kvæði, ljóðasafn (Bókaútgáfan Heimskringla, Reykjavík)
- 1945 Sól er á morgun : kvæðasafn frá átjándu öld fyrri hluta nítjándu aldar (H.F.Leiftur, Reykjavík)
- 1952 Á Gnitaheiði, ljóðasafn (Heimskringla, Reykjavik)
- 1966 Lauf og stjörnur, ljóðasafn
- 1979 Hauströkkrið yfir mér, ljóðasafn (Mál og Menning, Reykjavík)
-
-
- á norsku:
- 1981 Haustskyming over meg, þýtt af Ivar Orgland (Dreyer forlag, Oslo)
-
- 1992 Kvæðasafn (Mál og Menning, Reykjavík)
