ایتالو کالوینو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
 تصویر نویسنده در کتاب «عشقهای سخت»
|
|
| زمینه فعالیت | نویسنده |
| تولد | ۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ سانتیاگو دِلاس وگاس، کوبا |
| مرگ | ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۵ سیه‌نا، ایتالیا |
ایتالو کالوینو (۱۵ اکتبر ۱۹۲۳ - ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۵) یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان ایتالیایی قرن بیستم است. بسیاری از آثار وی به زبان فارسی ترجمه شده است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
کالوینو در سانتیاگو دِلاس وگاس در کوبا به دنیا آمد پدر و مادرش هر دو گیاه‌شناس بودند وتأثیر آن‌ها در طبیعت‌گرایی آثار وی مشهود است. وی تا پنج سالگی در کوبا ماند، سپس به ایتالیا رفت و بیشتر زندگی خود را همان‌جا سپری کرد. کالوینو تا هجده سالگی در سان‌رمو ماند، سپس، در سال ۱۹۴۱ به تورین رفت. در سال ۱۹۴۳ به نهضت مقاومت ایتالیا و بریگاد گاریبالدی، و پس از آن بهحزب کمونیست ایتالیا پیوست،
کالوینو در سال ۱۹۴۷ با نوشتن پایان‌نامه‌ای دربارهٔ جوزف کنراد در رشتهٔ ادبیات از دانشگاه تورین فارغ‌التحصیل شد، و سپس به همکاری با روزنامهٔ محلی حزب کمونیست لونیتا پرداخت. در همین سال، پس از انتشار کتاب راه لانهٔ عنکبوت با مضمون نهضت مقاومت که برای او جایزهٔ ریچنه را به ارمغان آورد، با برخی مشاهیر ادبی ایتالیا از قبیل ناتالیا گینزبرگ و الیو ویتورینی آشنا شد. او در این سال‌ها با مجلات کمونیستی مختلفی همکاری می‌کرد.
کالوینو در سال ۱۹۵۰ به اتحاد جماهیر شوروی سفر کرد. یادداشت‌های این سفر بعدها جمع‌آوری و چاپ شد. در دههٔ پنجاه به نوعی تخیل ادبی‌تر نزدیک به حکایت‌های پندآمیز گرایش پیدا کرد که در آن هجو اجتماعی و سیاسی با تفننی طنزآمیز همراه است. چند کتاب از جمله شوالیهٔ ناموجود و مورچهٔ آرژانتینی را منتشر کرد و با نشریات کمونیستی و مارکسیستی همکاری کرد، تا این که در سال ۱۹۵۷ به شکل غیرمنتظره‌ای از حزب کمونیست کناره‌گیری کرد و نامهٔ استعفایش در نشریهٔ «لونیتا» چاپ شد. کتاب بارون درخت‌نشین هم در همین سال منتشر شد.
به رغم سخت‌گیری‌های موجود برای ورود بیگانگان متمایل به دیدگاه‌های کمونیست، توانست با دعوت بنیاد فورد به امریکا سفر کند و شش ماه آنجا بماند. کالوینو چهار ماه از این شش ماه را در نیویورک گذراند و به گفتهٔ خودش کاملاً تحت تأثیر دنیای جدید قرار گرفت. در این مدت با ایستر جودیت سینگر هم آشنا شد، که چند سال بعد در سفری به کوبا، در هاوانا با او ازدواج کرد. کالوینو در این سفر کوبا، به زادگاهش نیز رفت و با ارنستو چه گوارا هم دیدار کرد.
کالوینو در طول دههٔ ۶۰ به همراه الیو ویتورینی نشریه ادبی منابو را انتشار داد. از این دوره به بعد، کالوینو بی آن که از طنز دور شود و یا خوانش بسیار شخصی خود را از کلاسیک‌ها را منکر شده باشد، به داستان‌های مصور و علمی-تخیلی با ترکیب بندی شکل‌گرایانه روی آورد. در این زمینه می‌توان از «مارکو والدو»، «کمدی‌های کیهانی»، «کاخ سرنوشت‌های متقاطع» و «شهرهای نامرئی» نام برد. مرگ ویتورینی در سال ۱۹۶۶، روی کالوینو که یکی از معدود دوستان زندگیش را از دست داده بود تأثیر عمیقی گذاشت. پس از آن بود که سفرهای زیادی به پاریس داشت و با رولان بارت ملاقات کرد، و فعالیت‌هایی در زمینهٔ ادبیات کلاسیک در سوربن و دیگر دانشگاه‌های فرانسه انجام داد. به این ترتیب آثار چاپ شده از او در طول دههٔ هفتاد (از جمله «اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری») چاشنی یا درون‌مایه‌ای از ادبیات کلاسیک دارند.
در سال ۱۹۸۱ نشان افتخار فرانسه به او اعطا شد.
او بر اثر خونریزی مغزی در سیه‌نا چشم از جهان فرو بست.
[ویرایش] آثار
- داستانی
- ۱۹۴۷ راه لانهٔ عنکبوت
- ۱۹۵۱ شوالیه ناموجود
- ۱۹۵۱ ویکنت دوشقه یا «ویکنت دو نیم‌شده» در فارسی ویکنت شقه‌شده، مترجم: بهمن محصص
- ۱۹۵۲ مورچه آرژانتینی
- ۱۹۵۶ افسانه‌های ایتالیایی،مترجم: محسن ابراهیم، ناشر: نیلا
- ۱۹۵۷ بارون درخت‌نشین، مترجم: مهدی سحابی ناشر: نگاه
- ۱۹۵۹ سه‌گانهٔ «نیاکان ما» (شامل شوالیه ناموجود، ویکنت شقه‌شده و بارون درخت‌نشین)
- ۱۹۶۳ مارکووالدو
- ۱۹۶۵ کمدی‌های کیهانی، مترجم: موگه رازانی، ناشر: کتاب نادر
- ۱۹۶۷ تی صفر
- ۱۹۶۹ کاخ سرنوشت‌های متقاطع
- ۱۹۷۲ شهرهای نامرئی
- ۱۹۷۹ اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری، مترجم: لیلی گلستان ناشر: آگاه
- ۱۹۸۳ آقای پالومار
- غیر داستانی
- شش یادداشت برای هزارهٔ بعدی
- چرا کلاسیک‌ها را می‌خوانیم
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- - گزیده داستان‌های نویسندگان معاصر ایتالیا، کامران شیردل، فیروزه مهاجر، با مقدمه‌ی هوشنگ گلشیری ناشر: نشر قصه
