Λομβαρδοί
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρχαίος γερμανικός λαός επίσης γνωστός ως Λογγοβάρδοι. Τον 1ο αι. μ.Χ. ζούσαν κοντά στον ποταμό Έλβα. Μετά από μακροχρόνια μετανάστευση βρέθηκαν στην Πανονία και στο Νορικό, όπου ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός A' τους επέτρεψε να εγκατασταθούν το 548.
Το 568, υπό την ηγεσία του Αλβοΐνου, εισέβαλαν στη βόρεια Ιταλία, όπου ίδρυσαν βασίλειο με προτεύουσα την Πάβια. Κατόπιν, προχώρησαν στην κεντρική και νότια Ιταλία, εκτός από την Πεντάπολη, τις Παπικές Κτήσεις και τα νότια παράλια, που παρέμειναν βυζαντινά.
Μετά το θάνατο του Αλβοΐνου (περ. 570) και την βραχύβια βασιλεία του Κλέφου, η χώρα χωρίστηκε σε 36 δουκάτα. Τα δουκάτα του Σπολέτο και του Μπενεβέντο στη νότια Ιταλία ανεξαρτητοποιήθηκαν. Το 584 οι λομβαρδοί ευγενείς εξέλεξαν βασιλιά τον Αυθάρη, γιο του Κλέφου. Ο βασιλιάς Λιουτπράνδος (712-744) ενίσχυσε το βασίλειο με νόμους ενώ κατέκτησε και πάλι το Σπολέτο και το Μπενεβέντο.
Ο πάπας Στέφανος Β' ζήτησε βοήθεια από τον Φράγκο βασιλιά Πιπίνο τον Βραχύ. Οι Φράγκοι νίκησαν τους Λομβαρδούς. Ο Κάρολος ο Μέγας βοήθησε και πάλι τον πάπα, εισέβαλε στη Λομβαρδία και στέφηκε βασιλιάς των Λομβαρδών στην Πάβια το 774.
Οι Λομβαρδοί έδωσαν το όνομά τους στην ομώνυμη βορειοδυτική περιοχή της Ιταλίας.
