Κετζαλκοάτλ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με το όνομα Κετζαλκοάτλ, που στη γλώσσα Ναχουάτλ σημαίνει "φίδι με φτερά", είναι γνωστή μια από τις κυρίαρχες θεότητες των πολιτισμών του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής γενικότερα. Οι Μάγια τον αποκαλούν Κουκουλκάν.
O Κετζαλκοάτλ είναι ο θεός του ουρανού κι ο σοφός δημιουργός των νόμων. Συμμετείχε στη δημιουργία και την καταστροφή του κόσμου τις Τέσσερις πρώτες Εποχές, ενώ ήταν άρχοντας και δημιουργός της Πέμπτης Εποχής του κόσμου. Σύμφωνα με το μύθο, ο Κετζαλοκοάτλ πήγε στον κόσμο των Νεκρών και μάζεψε τα οστά των ανθρώπων από τις προηγούμενες εποχές του κόσμου. Χύνοντας το ίδιο του το αίμα πάνω από αυτά τα οστά, κατάφερε να δημιουργήσει τους ανθρώπους της νέας εποχής.
Θεωρείται γιος της θεάς Κοατλίκουε και δίδυμος αδερφός του Σολότλ. Ο Κετζαλκοάτλ έμαθε στους ανθρώπους τη γεωργία και τη χρήση του ημερολογίου, ενώ ταυτόχρονα είναι προστάτης των τεχνών. Είναι επίσης θεός του ανέμου, των υδάτων και της γονιμότητας.
Σύμφωνα με ένα μύθο, ο Κετζαλκοάτλ επέτρεψε στον εαυτό του να υποκύψει στις γητείες του Τεζκατλιπόκα, αλλά από τύψεις έπεσε σε μια μεγάλη πυρά. Μετά το θάνατό του, η καρδιά του έγινε ο Αυγερινός. Συχνά πάντως αναφέρεται στους μύθους είτε απεικονίζεται μαζί με τον Τεζκατλιπόκα, το θεό του σκότους, σαν αντίθετες θεότητες. Πάντοτε ο Τεζκατλιπόκα τον έστελνε μακριά, αλλά ο Κετζαλκοάτλ γύριζε κάποτε. Γι' αυτό το λόγο, ο βασιλιάς των Αζτέκων Μοντεζούμα Β΄ πείστηκε εύκολα από τον Ισπανό κατακτητή Χερνάν Κορτές ότι ήταν προσωποποίηση του θεού Κετζαλκοάτλ.
| Μυθολογία Αζτέκων |
|---|
| Θεότητες: Κετζαλκοάτλ | Κοατλίκουε | Μικτλαντεκούχτλ | Σίπε Τοτέκ | Σολότλ | Σοτσιπίλλι | Τεζκατλιπόκα | Τλάλοκ | Τλόκουε Ναχουάκουε | Τσαλτσιουχτλίκουε | Τσαντίκο | Τσικομεκοάτλ | Χουεχουετεότλ | Χουϊτζιλοπότστλι |
| Τοποθεσίες: Μικτλάν | Τενοτστιτλάν | Τλαλοκάν |
| Μύθοι: Μύθος των πέντε ηλίων |
