Απόστολοι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Με την ονομασία Απόστολοι, από τον 2ο αι. μ.Χ., αναφερόμαστε στο στενό κύκλο των 12 μαθητών του Ιησού, οι οποίοι εκλέχθηκαν από τον ίδιο, παρακολούθησαν ολόκληρη τη δημόσια δράση του μέχρι την Ανάληψη και πήραν την εντολή να περιμένουν την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής.
Στην αρχαία ελληνική γραμματεία, ο όρος δήλωνε κάθε απεσταλμένο για την εκπλήρωση συγκεκριμένης αποστολής ή τον αγγελιαφόρο. Αντίστοιχα, ο ίδιος ο Ιησούς τους έστειλε ως αντιπροσώπους του στον κόσμο και με το κήρυγμά τους, κάλεσαν κοντά στο Θεό όχι μονάχα τους Ισραηλίτες, αλλά και τους εθνικούς ("ειδωλολάτρες").
Από την Καινή Διαθήκη μαθαίνουμε τα ονόματα των 12 μαθητών του Ιησού, τους οποίους ο ίδιος ονόμασε αποστόλους (Λκ. 6:13):
- 1. Ανδρέας (ο Πρωτόκλητος[1])
- 2. Σίμων o Πέτρος, αδελφός του Ανδρέα.
- 3. Ιάκωβος
- 4. Ιωάννης (ευαγγελιστής) (οι Ιάκωβος και Ιωάννης ήταν αδέλφια, παιδιά του Ζεβεδαίου)
- 5. Φίλιππος
- 6. Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος
- 7. Θωμάς
- 8. Ματθαίος (ευαγγελιστής)
- 9. Ιάκωβος (ο του Αλφαίου)
- 10. Θαδδαίος
- 11. Σίμων ο Κανανίτης
- 12. Ιούδας Ισκαριώτης (μετά την Ανάσταση του Ιησού, οι μαθητές εξέλεξαν τον Ματθία στη θέση του Ιούδα (Πρ. 1:24-26)
Οι δώδεκα απόστολοι, που είχαν παρακολουθήσει την επίγεια δράση του Χριστού και είχαν μυηθεί στην αποστολή τους, ήταν οι κατεξοχήν μάρτυρες και κήρυκες της ανάστασης του Ιησού, γι' αυτό και κατείχαν μοναδική και ανεπανάληπτη θέση στην ιστορία της Εκκλησίας και στο έργο του ευαγγελισμού των εθνών. Η Σύναξη των 12 Αποστόλων στα Ιεροσόλυμα, που περιγράφεται στις Πράξεις Αποστόλων (15:6-22) εορτάζεται στις 30 Ιουνίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
[Επεξεργασία] Υποσημειώσεις
- ↑ Ο όρος "Πρωτόκλητος" δεν εμφανίζεται αυτούσιος στην Καινή Διαθήκη αλλά σύμφωνα με την Ορθόδοξη ερμηνεία περιγράφεται σαφώς στο Ιωάν. 1:40-41. Εκτός από πρώτος στη σειρά κλήσης των μαθητών είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος "ευαγγελιστής", αυτός δηλ. που μεταφέρει το μήνυμα της έλευσης του Μεσσία στον κόσμο, λέγοντας στον αδελφό του Πέτρο όταν τον συναντά: "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστί μεθερμηνευόμενον Χριστός". Ιδιαίτερα από τον 8ο αιώνα και έπειτα, η Ορθόδοξη Εκκλησία στηρίχτηκε και σε αυτό το γεγονός κατά τον διάλογο περί του Παπικού πρωτείου με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, η οποία υποστήριζε το πρωτείο του Πάπα (με πρώτο τον Πέτρο), προβάλοντας τον Ανδρέα ως πρόσωπο που δεν ιδιοποιήθηκε τη δική του προσωπική εμπειρία. Σύμφωνα με μία άποψη, με αυτό τον τρόπο τόνιζε την έννοια της συμπόρευσης των δύο αδελφών εκκλησιών ενώ σύμφωνα με άλλη άποψη αυτή η κίνηση αποτελούσε αντιστάθμισμα στο Παπικό πρωτείο που ήδη υφίστατο στην Καθολική Εκκλησία.
[Επεξεργασία] Βιβλιογραφία
- Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην, Αγουρίδης Σ., Γρηγόρης, 1991
- Εισαγωγή στην Καινή Διαθήκη, Καραβιδόπουλος Ι., Πουρναράς, 1998
- Εισαγωγή εις την Καινήν Διαθήκην Τόμοι Α' & Β', Βούλγαρης Χρ., Αθήνα, 2003
- Exploring the New Testament, Dunnett, W. M., Crossway Books, 2001
- Wiersbe's expository outlines on the New Testament, Wiersbe, W. W., Victor Books, 1992
- New Testament introduction (4th rev. ed.), Guthrie, D., Inter-Varsity Press, 1996
- The Wycliffe Bible commentary: New Testament, Pfeiffer, C. F., Moody Press, 1962
- The Anchor Bible Dictionary, Τόμ. 1, 1992, Εκδ. Doubleday, στην αγγλική.
