Rimska arhitektura
Sa Wikipedije, slobodne enciklopedije
Ovaj članak je dio serije o Historiji arhitekture |
Neolitska arhitektura |
Stara egipatska arhitektura |
Sumerianska arhitektura |
Klasična arhitektura |
Stara grčka arhitektura |
Rimska arhitektura |
Bizantijska arhitektura |
Srednjovijekovna arhitektura |
Romanska arhitektura |
Gotička arhitektura |
Renesansna arhitektura |
Barokna arhitektura |
Neoklasična arhitektura |
Neogotička arhitektura |
Moderna arhitektura |
Postmoderna arhitektura |
Članci u kategoriji o arhitekturi |
Rimska arhitektura je bazirana na prihvatanju jezika klasične Grčke arhitekture za specifične primjene koja se dalje razvila na drugačiji način i time postala zaseban i novi arhitektonski stil. Često se shvata da su dvije arhitekture, grčka i rimska dio jedne arhitekture međutim takvo uvjerenje često vodi ka gledanju na rimsku arhitekturu sa grčkim standardima a što mnogi smatraju pogrešnim pristupom.
Rimska arhitektura predstavlja ujedinjenje tradicionalnih grčkih i toskanskih elemenata prvenstveno preuzimanje organizacionih redova klasične arhitekture (jonski red, dorski red itd.) na koje su potom primjenjeni novi građevinski principi kao što je razvoj korištenja lûka te korištenje betona i cementa. Rimska arhitektura se jedinstveno razvila tek u kasnom dobu rimske republike. Ako se izuzmu toskanski doprinos lûka i razvoj složenog reda u svojim početcima rimska arhitektura je bila gotovo kopija grčke.
Inovacija u rimskoj arhitekturi je počela u 1. vijeku p.n.e. sa izumom betona koji se plasirao kao jača i jednostavnija alternativa kamenu. Iako mnogi smatraju beton kao najveći doprinos rimske arhitekture modernom svijetu stil arhitekture koji je proizašao iz Rimske imperije se i danas povremeno koristi širom Evrope i Sjeverne Amerike
[izmijeni] Također pogledajte
[izmijeni] Vanjski llinkovi
Nedovršeni članak Rimska arhitektura koji govori o arhitekturi treba dopuniti. Dopunite ga prema pravilima Wikipedije.