Związek Wypędzonych
Z Wikipedii
Związek Wypędzonych (niem. Bund der Vertriebenen, BdV) - niemiecka organizacja non-profit skupiająca Niemców przesiedlonych z ziem utraconych wskutek rozwiązań pokojowych po zakończeniu II wojny światowej, nie tylko z terenów polskich Ziem Odzyskanych, ale także innych terytoriów, oraz wysiedlonych członków niemieckich mniejszości narodowych zamieszkałych uprzednio w innych państwach Europy.
Spis treści |
[edytuj] Struktura organizacyjna
(do uzupełnienia)
[edytuj] Prezydenci
- Hans Krüger (1959–1963)
- Wenzel Jaksch (1964–1966)
- Reinhold Rehs (1967–1970)
- Herbert Czaja (1970–1994)
- Fritz Wittmann (1994–1998)
- Erika Steinbach (1998 — obecnie)
[edytuj] Formy działalności
(do uzupełnienia)
[edytuj] Kontrowersje
Działalność organizacji wzbudza kontrowersje zarówno w Niemczech, jak i w innych krajach. W szczególności w Polsce i w Czechach zarówno w deklaracjach polityków, jak i reakcjach społecznych istnieje silna tendencja do opozycji względem tej organizacji.
[edytuj] Przyznanie statusu "wypędzonego" żołnierzom-okupantom
Niemieckie federalne prawo o wypędzonych [1] z 1953 przyznaje status "wypędzonego" wszystkim Niemcom, którzy z jakiegokolwiek powodu opuścili tereny zajmowane przez III Rzeszę podczas wojny. Zgodnie z tym prawem status "wypędzonego" posiadają również żołnierze Wehrmachtu oraz członkowie SS i ich rodziny, którzy okupowali Polskę; do tej właśnie kategorii zalicza się Erika Steinbach). Jest bez wątpienia moralnie naganne przyznawanie statusu "wypędzonego" (czyli osoby pokrzywdzonej) członkom zbrodniczej organizacji (tak Trybunał Norymberski określił SS) oraz żołnierzom okupującym bezprawnie zajęte państwo. Z tego powodu uzasadnione są protesty strony polskiej przeciwko sztucznemu i niemoralnemu "mnożeniu" przez władze niemieckie liczby rzekomych "wypędzonych".
[edytuj] "Wypędzeni" koloniści z czasów II wojny
Zgodnie z wyżej cytowanym prawem status "wypędzonego" został przyznany kolonistom narodowości niemieckiej, osiedlanym w latach 1939-1945 na terenach polskich, bezprawnie przyłączonych do III Rzeszy (bezpośrednio lub jako Generalne Gubernatorstwo). Ci koloniści zamieszkiwali w domach i gospodarstwach rolnych, przymusowo odebranych Polakom przez władze hitlerowskie. Obecny prezydent Niemiec Horst Köhler równiez zalicza się do tej kategorii "wypędzonych". W nocy z 27 na 28 listopada 1942 Polakom ze Skierbieszowa na Zamojszczyźnie hitlerowcy dali 20 minut na ubranie się i zabranie niezbędnych rzeczy, po czym wyrzucono ich z domów. Jeszcze tego samego dnia ich domy zajęli niemieccy koloniści (m.in. rodzice obecnego prezydenta Köhlera). Horst Köhler urodził się w Skierbieszowie 3 miesiące później, a w 1945 cała rodzina stamtąd uciekła przed zbliżającą się Armią Czerwoną. Prezydent Köhler zapowiedział swój udział w zjeździe Związku Wypędzonych w dniu 2 września 2006[2].
[edytuj] Nazistowskie korzenie niektórych działaczy
Der Spiegel w artykule przeznaczonym do ogólnej publikacji 14 sierpnia 2006 r. "Dafür fehlen uns die Mittel" ("Na to brakuje nam środków") [1], stwierdził iż na 200 byłych członków kierownictwa Związku Wypędzonych, ponad 1/3 była dawnymi nazistami, zaliczało się do nich również 3 byłych sekretarzy generalnych Związku i kilku jego wiceprzewodniczących. Pierwszy prezydent Związku, Hans Krüger, był aktywnym działaczem nazistowskim uczestniczącym w Puczu Monachijskim, a następnie sędzią w okupowanej Polsce, w Chojnicach. [2]. Erika Steinbach odmówiła rozliczenia się z nazistowską przeszłością jej organizacji, argumentując: "To kosztuje, a my nie mamy pieniędzy".
[edytuj] Zobacz też
- Społeczna Koalicja Sprzeciwu wobec Roszczeń Niemieckich
Przypisy
- ↑ Bundestag, 1953 ,Gesetz über die Angelegenheiten der Vertriebenen und Flüchtlinge http://bundesrecht.juris.de/bvfg/index.html
- ↑ Artykuł: Przezydent wszystkich wypędzonych w "Wprost" nr 35, 2006 r., s. 6
