Wisłok Wielki

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).


Wisłok Wielki
Województwo	podkarpackie
Powiat	sanocki
Gmina	Komańcza
Położenie	49° 26' N 21° 59' E
Populacja - liczba ludności	340
Strefa numeracyjna (do 2005)	13
Kod pocztowy	38-544
Tablice rejestracyjne	RSA

Wisłok Wielki, XIX w.

Wisłok Wielki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza. Wieś lokowana w II poł. XIV wieku, na zachodnim stoku pasma Bukowicy, nad rzeką Wisłok.

[edytuj] Historia

Od 1340 do 1772 ziemia sanocka, województwo ruskie, do 1914 powiat sanocki, powiat podatkowy i gmina Bukowsko, austriacka Prowincja Galicja. Do roku 1939 powiat sanocki, województwo lwowskie. Pierwsze zapisy, pochodzą z 1361 r. (Kod. Dyplomat. Małopolski., III, 143), kiedy to Kazimierz Wielki nadaje braciom Pawłowi i Piotrowi Balom z Węgier opuszczone wsie, Zboiska, Wisłok i Radoszyce.

W 1898 r. Wisłok zajmował obszar 46,28 km², licząc 2146 osób zamieszkujących 364 domy. Dzielił się na Wisłok Dolny (1289 mieszkańców) oraz Wisłok Górny (857 mieszkańców), dodatkową część wsi stanowił obszar dworski J.H. "Potasznia" o pow. 13,86 km², zamieszkały przez 15 osób. Do 1914 r. starostwo powiatowe Sanok, powiat sądowy Bukowsko. Od listopada 1918 do stycznia 1919 Republika Komańczańska.

W okresie II wojny światowej rejon działania placówki AK nr IV w Nowotańcu, ta podległa Komendzie Obwodu w Sanoku . Na miejscu była parafia grekokatolicka oraz polska szkoła. Poza Łemkami mieszkała tu również ludność żydowska. Parafia łacińska w Bukowsku do roku 1947, obecnie w Komańczy.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

[edytuj] Architektura

We wsi znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Świętego Onufrego (obecnie kościół rzym.-kat.) wybudowana wraz z murowaną dzwonnicą bramną w latach 1850-1854. Wcześniejszy kościół pw. Św. Ducha uległ zniszczeniu ok. roku 1874. Świątynia w Wisłoku, podobnie jak kilka innych zachowanych w dolinie Osławy cerkwi reprezentuje typ architektury sakralnej, rozpowszechniony w XIX wieku na terenie środkowego i wschodniego podkarpacia.