Volkssturm
Z Wikipedii
Volkssturm – formacja o charakterze pospolitego ruszenia, użyta przez Niemców w ostatniej fazie II wojny światowej. Została powołana do życia dekretem podpisanym przez Adolfa Hitlera 25 września 1944 roku.
Koncepcja powołania Volkssturmu wynikała z analizy coraz bardziej dotkliwych strat ponoszonych przez Wehrmacht, zwłaszcza na froncie wschodnim. Aby je zrównoważyć, jesienią 1944 roku powoływano pod broń młodzież w wieku od szesnastu lat oraz starszych mężczyzn do lat pięćdziesięciu pięciu. Potrzeby frontu były jednak znacznie większe. Pomysłodawcą utworzenia Volkssturmu był generał Heinz Guderian. Do Volkssturmu mieli trafić mężczyźni w wieku od czternastego do sześćdziesiątego roku życia. Znaleźli się w tej grupie wszyscy objęci obowiązkiem pracy, którzy ze względu na zatrudnienie w gospodarce pozostawali dotychczas poza wojskiem. Do jednostek trafili m.in. urzędnicy, sklepikarze, robotnicy i młodzi chłopcy z Hitlerjugend. Kadrę zamierzano uzyskać spośród dowódców różnych organizacji partyjnych: SA, SS, Narodowo-Socjalistycznego Korpusu Kierowców i Hitlerjugend.
Organizację nad tworzonymi oddziałami powierzono NSDAP. Do gauleiterów okręgów partii wysłano tajną informację o podpisaniu dekretu przez Hitlera. 20 października 1944 roku SS-Reichsführer Heinrich Himmler uroczyście ogłosił powołanie do życia Volkssturmu.
Członkowie Volkssturmu nie otrzymali umundurowania. Zostali uzbrojeni w starą broń, często pamiętającą jeszcze czasy I wojny światowej, lub broń zdobyczną, a nawet myśliwską. Najnowocześniejszym rodzajem uzbrojenia oddanym w ręce volkssturmistów i często bardzo groźnym, zwłaszcza w walkach miejskich, był panzerfaust.
Do Volkssturmu zamierzano powołać łącznie około sześć milionów ludzi, tj. prawie wszystkich mężczyzn z roczników 1894-1928.
Przewidywano użycie Volkssturmu między innymi do: ochrony granic lub innych tyłowych pozycji, obsadzenia części umocnień, w tym twierdz i rejonów fortecznych, do lokalnej obrony terenu i zapór przeciwpancernych, zanim nadciągną jednostki Wehrmachtu. Początkowo, czyli w roku 1944, Volkssturm był wykorzystywany do ochrony dróg i linii kolejowych oraz umocnień. Od stycznia 1945 roku bataliony Volkssturmu były wysyłane na pierwszą linię frontu. Na froncie zachodnim volkssturmiści poddawali się często bez próby podjęcia walki. Odmienna sytuacja występowała na froncie wschodnim. Przeświadczenie, że Armia Czerwona dąży do zniszczenia narodu niemieckiego powodowała, że Volkssturm walczył zaciekle. W dniu 20 kwietnia 1945 roku Hitler odznaczył młodych volkssturmistów z Hitlerjugend za zniszczenie radzieckich czołgów przy pomocy panzerfaustów.
