Sturmabteilung

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Hitler wśród członków S.A.

Sturmabteilung (SA, niem. oddziały szturmowe) – bojówki, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej NSDAP.

Formacja ta została założona w 1920 do ochrony zgromadzeń partyjnych. Formalnie została zarejestrowana 4 listopada 1921. Po jej delegalizacji w 1923, reaktywowana w 1925, stała się stopniowo najbardziej znaczącą siłą ruchu narodowo-socjalistycznego w Niemczech. SA rekrutowały się z członków NSDAP. Rozwijały się w szybkim tempie; w 1931 liczyły 77 tys. członków, w 1933 – 700 tys., w 1934 zaś – 3,2 mln.

SA brała czynny udział w walce wyborczej do parlamentu, rozbijając zgromadzenia innych partii, szczególnie KPD i SPD, prześladowała określone grupy ludności jako wrogów ludu, zwłaszcza po przejęciu władzy przez hitlerowców w 1933. Pogromy ludności pochodzenia żydowskiego, zwłaszcza niszczenie i rabunek sklepów, określanych jako żydowskie, spowodowały nawet interwencję władz partyjnych ze względu na zakłócenie rynku ubezpieczeń lawinowymi wypłatami odszkodowań za zniszczone mienie. W związku z tym Hermann Göring spowodował konfiskatę wypłat z tytułu ubezpieczeń sklepów.

Od 1933 wraz ze 100-tysięczną Reichswehrą stały się podstawą rozbudowy niemieckich sił zbrojnych. SA były organizowane w zasadzie wojskowo-terytorialnie. Naczelnym dowódcą SA był kanclerz Rzeszy (Adolf Hitler) przez ministra Rzeszy i szefa sztabu SA (do 1934 Ernst Röhm, od 1 lipca 1934 Viktor Lutze, a po jego śmierci w wypadku samochodowym 2 maja 1943 – Wilhelm Scheppmann).

W skład SA wchodziły jednostki specjalne:

zmotoryzowane oddziały szturmowe (złożone z członków partii w wieku 18-35 lat – właścicieli samochodów i motocykli), organizowane wewnątrz brygad lub dywizji SA, podlegały dowództwu korpusu samochodowego;
kawaleria SA (około 60 pułków);
korpus lotniczy;
jednostki łączności;
jednostki saperów (Pionierstürme);
jednostki marynarki (Marinestürme);
służba sanitarna.

W nocy z 29 na 30 czerwca 1934 w wyniku walk wewnątrzpartyjnych wymordowano jej przywódców (tzw. noc długich noży). Od tego czasu jej znaczenie jako zbrojnego ramienia partii zmalało na rzecz SS.

Członkowie SA nosili mundury w partyjnym kolorze brunatnym.