Teoria relacji z obiektem
Z Wikipedii
Zajrzyj na stronę dyskusji, by dowiedzieć się czego brakuje i – jeśli jesteś w stanie – uzupełnij braki.
Teoria relacji z obiektem - to grupa teorii, których prekursorką była Margaret Mahler, zaliczanych do psychoanalizy, popularna zwłaszcza w krajach anglojęzycznych, ale także w krajach Ameryki Południowej i krajach europejskich.
Teoria ta traktuje o rozwoju relacji między matką a dzieckiem. Bardziej istotne niż faktyczny stan tych relacji jest rozwój wyobrażeń dziecka na temat siebie (self) w relacji z wyobrażonym obiektem.
Obiekt jest celem dla kształtującego się popędu a odpowiednia relacja umożliwia rozwój aparatu psychicznego. Pierwotnym obiektem jest pierś matki z uwagi na to, że jako pierwsza zaspokaja potrzebę głodu i popęd. W wyobraźni dziecka może istnieć kilka wyobrażeń self jak i obiektu. Wyobrażenia te mogą być nawet sprzeczne ze sobą. W celu osiagnięcia odpowiedniej spójności dziecko stosuje rozmaite mechanizmy obronne, np. rozszczepienie, idealizacja i inne.
Do autorów działających w ramach tej koncepcji zalicza się między innymi Melanie Klein, Otto Kernberg, Erik Erikson, John Bowlby, Donald Winnicott, Harry Sullivan, William Fairbairn.
