Szkliwo ceramiczne
Z Wikipedii
Szkliwo ceramiczne – nazwa używana w odniesieniu do polewy nakładanej na wyroby ceramiczne przez zanurzenie, natrysk lub polanie. Po wypaleniu jej w temperaturze powyżej + 600oC, składniki topią się "oblewając" wyrób ceramiczny. Polewa zastyga w postaci cienkiej powłoki. W zależności od temperatury topnienia, szkliwa dzieli się na:
- łatwo topliwe - temperatura topnienia do + 1100oC
- średnio topliwe - temperatura topnienia od + 1100oC do + 1230oC
- trudno topliwe - temperatura topnienia od + 1230oC do + 1450oC.
Szkliwa składają się z tlenków metali i niemetali, mogą zawierać związki takich pierwiastków jak ołów, bor, cyna, wapno, żelazo, aluminium itp. Powłoka szkliwa, w zależności od składu, nadaje przedmiotom barwę, połysk (w przypadku szkliwa lśniącego), spotykane są powłoki matowe lub półprzeźroczyste. Nadają one przedmiotom takie cechy jak: odporność na przenikanie wody, działanie kwasów, zasad itp.
