Stefan Witorzeńć
Z Wikipedii
Stefan Witorzeńć (2 stycznia 1908, Lida – 30 grudnia 1994) - polski pilot, as myśliwski II wojny światowej
W 1931 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie, a w 1932 r Szkołę Podchorążych Lotnictwa. Służył w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu, a od 1935 jako instruktor w stopniu porucznika w Wyższej Szkole Pilotażu w Grudziądzu.
We wrześniu 1939 bronił rejonu Dęblina. Poprzez Rumunię i Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii. Od 6 sierpnia 1940 służył w 501 Dywizjonie Myśliwskim RAF (razem ze Stanisławem Skalskim), w którym walczył w okresie Bitwy o Anglię uzyskując 4 i ½ zestrzelenia pewne oraz uszkadzając dwa samoloty .
17 listopada 1940 przeszedł do dywizjonu 306, w którym dowodził eskadrą A (od 22 listopada).
14 maja 1941 został skierowany do dywizjonu 302, którym dowodził od 27 maja do 24 listopada 1941.
24 listopada 1941 objął funkcję dowódcy 2 Polskiego Skrzydła Myśliwskiego, którym dowodził do 25 września 1942. 1 czerwca uzyskał najwyższe brytyjskie odznaczenie lotnicze Distinguished Flying Cross.
Od 25 września 1942 do kwietnia 1944 był oficerem łącznikowym, a od 24 kwietnia 1944 – szefem wyszkolenia w 61 OTU.
Od połowy sierpnia 1944 służył w dowództwie 2 Skrzydła Myśliwskiego wykonując równocześnie zadania bojowe.
7 stycznia 1945 został dowódcą 25 Polskiej Szkoły Pilotażu Podstawowego.
Wchodził w skład Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari.
W 1948 powrócił do Polski, ale dopiero w 1957 wraz z innymi pilotami PSP umożliwiono mu służbę w lotnictwie.
W 1991 został prezesem Stowarzyszenia Lotników Polskich.
Zmarł 30 grudnia 1994. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
[edytuj] Zestrzelenia
- 2 x Ju-87 – 15 sierpnia 1940
- Bf-109 – 18 sierpnia 1940
- Do-215 – 2 września 1940
- ½ Do 215 – 11 września 1940
- Bf 109 – 4 września 1941
[edytuj] Uszkodzone samoloty wroga
[edytuj] Odznaczenia
- Polskie
- Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari (nr 08992) - 21 grudnia 1940
- Krzyż Walecznych – 30 października 1941
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski - pośmiertnie
- Brytyjskie
- Distinguished Flying Cross – 1 czerwca 1942
