Skylab

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Rysunek stacji wraz z opisem sekcji

Skylab – amerykańska stacja orbitalna działająca w okresie: 14 maja 1973 – 11 lipca 1979.

Spis treści

1 Opis
- 1.1 Zadania
- 1.2 Budowa stacji
2 Misje
3 Zakończenie programu

[edytuj] Opis

Skylab na orbicie

[edytuj] Zadania

Celem umieszczenia laboratorium na orbicie było udowodnienie możliwości przeżycia ludzi w dłuższym czasie w przestrzeni kosmicznej. Możliwości realizacji eksperymentu pojawiły się po zarzuceniu przez NASA dalszych misji Apollo i wykorzystaniu sprzętu w projekcie Skylab.

Prace badawcze w ramach projektu obejmowały:

Obserwacje Słońca przy pomocy modułu ATM (Apollo Telescope Mount)
Badanie wpływu braku grawitacji na człowieka
Obserwacje ziemskich zjawisk

[edytuj] Budowa stacji

Waga stacji wynosiła ok. 90 000 kg, a objętość ponad 300 metrów sześciennych. Składała się z czterech sekcji:

Laboratorium (Wokshop) – przerobiony stopień S-IVB, podzielony na dwa poziomy. Jeden pozom zawierał ładownię, przestrzeń laboratoryjną, drugi poziom stanowił przestrzeń "życiową": sypialnie, jadalnię i łazienkę z prysznicem.
Komory ciśnieniowej (Airlock Module) – umożliwiającej wyjście na zewnątrz (w celu dokonania napraw, badań naukowych, wymiany klisz w zewnętrznych instrumentach).
Modułu połączeniowego (Docking Adapter) – wyposażonego w centrum sterowania stacją oraz z dwoma węzłami cumowniczymi dla statków Apollo.
Teleskopu słonecznego (ATM – Apollo Telescope Mount) – zbudowanego na bazie lądownika LM.

[edytuj] Misje

[edytuj] SL-1

Logo programu

Stacja Skylab została wyniesiona 14 maja 1973 roku przy pomocy rakiety nośnej Saturn INT-21. Zaraz po starcie pojawiły się problemy techniczne w postaci dużych wibracji. 63 sekundy po starcie oderwana została osłona przeciwmeteorytowa laboratorium wraz z jednym z paneli słonecznych. Resztki osłony unieruchomiły przeciwległy panel słoneczny uniemożliwiając automatyczne rozłożenie po umieszczeniu na orbicie. Aby zaradzić problemom z zasilaniem stacja manewrowała na orbicie tak, aby skierować w kierunku Słońca panele słoneczne modułu ATM. Takie ustawienie jednak spowodowało nagrzewanie pozbawionego oderwanej osłony laboratorium do ponad 50°C. Dopiero po wysłaniu SL-2 stację obrócono tak, aby zmiejszyć temperaturę w tym module.

[edytuj] SL-2 (załogowa)

Początkowo start pierwszej załogowej misji miał nastąpić zaraz po wyniesieniu stacji Skylab. Problemy techniczne jednak spowodowały 10 dniowe opóźnienie. W tym czasie specjaliści NASA starali się przygotować plan najpilniejszych napraw.

Start odbył się 25 maja, 1973 roku i trwał 28 dni i 50 minut. Załogę stanowili: Charles Conrad (dowódca), Paul Weitz (pilot) i Joseph Kerwin (naukowiec). W tym czasie wykonano niezbędne naprawy włącznie z osłonięciem laboratorium przy pomocy parasola i obniżeniu temperatury w jego wnętrzu do 24°C.

[edytuj] SL-3 (załogowa)

Misja rozpoczęła się 28 lipca 1973 roku i trwała 59 dni i 11 godzin. Załogę stanowili: Alan Bean (dowódca), Jack Lousma (pilot) i Owen Garriott (naukowiec). Przeprowadzono pierwsze próby plecaka odrzutowego (AMVR) we wnętrzu stacji.

[edytuj] SL-4 (załogowa)

Misja rozpoczęła się 16 listopada 1973 roku i trwała 84 dni i 1 godzinę. Załogę stanowili: Gerald Carr (dowódca), William Pogue (pilot) i Edward Gibson (pilot/naukowiec). Jednym z głównych eksperymentów była obserwacja i fotografowanie komety Kohoutek.

Ostatnia załoga opuściła stację 8 lutego 1974.

[edytuj] Zakończenie programu

Istniały plany utrzymania Skylab'u na orbicie przez co najmniej następne 8 lat i wysyłania do niego promów kosmicznych. W tym celu przeprowadzono zdalne testy, umieszczono stację na stabilnej orbicie, a następnie wyłączono wszystkie systemy. Jesienią 1977 roku okazało się, że zwiększona aktywność Słońca i związana z nią ekspansja atmosfery spowodowała szybsze niż przewidywane obniżenie orbity. NASA nie posiadała możliwości wyniesienia stacji Skylab na wyższą orbitę, ponieważ Program Apollo został zakończony, a misje wahadłowców jeszcze się nie rozpoczęły. Stacja spaliła się w atmosferze 11 lipca, 1979, a jej szczątki spadły do Oceanu Indyjskiego i na zachodnią Australię, między miasteczkami Esperance i Rawlinna. Na szczęście obszar ten był stosunkowo rzadko zaludniony i ofiarą katastrofy padła jedynie australijska krowa.