Sejm rozbiorowy
Z Wikipedii
Sejm Rozbiorowy - działający w latach 1773-76, powołany przez trzy ościenne mocarstwa zaborcze: Rosję, Prusy i Austrię, w celu zatwierdzenia I rozbioru Rzeczypospolitej. Na sejmie w Warszawie, zawiązana została konfederacja, by nie dopuścić do jego zerwania. Marszałkiem izby poselskiej został Adam Poniński, całkowicie poddany Rosji. Podczas obrad próbę oporu stawili posłowie nowogrodzcy - Tadeusz Rejtan i Samuel Korsak, lecz bezskutecznie (na nic zdało się wykradzednie przez Rejtana laski marszałkowskiej, co miało uniemożliwić rozpoczęcie obrad). 30 września 1773 sejm zatwierdził traktat podziałowy. Wprowadził też pewne zmiany ustrojowe, powołując Radę Nieustającą przy królu, jako pierwowzór gabinetu ministrów, a także Komisję Edukacji Narodowej. Ponadto ustalił jednolity podatek, przywrócił cła generalne, ograniczył znacznie władzę hetmanów i unowocześnił struktury wojska. Szlachta uzyskała prawo zajmowania się handlem, rzemiosłem i bankowością, wreszcie zapowiedziano ulżenie doli chłopstwa.
