Rōmaji
Z Wikipedii
Rōmaji (ロ ー マ 字) to system zapisu języka japońskiego korzystający jedynie z liter alfabetu łacińskiego. Nie jest zbyt popularny w samej Japonii, stosuje się go głównie w materiałach dla cudzoziemców.
Nie ma jednego powszechnie obowiązującego systemu zapisu romaji. Najpopularniejsze to:
- Hepburn (Hebon-siki) - system najbardziej zgodny z fonetyką angielską,
- Kunrei-siki - pośredni pomiędzy systemem fonetycznym a etymologicznym. Oficjalny system używany przez władze japońskie.
- Nihon-siki - każdemu znakowi kana odpowiada inny ciąg znaków romaji
[edytuj] Jak czytać rōmaji?
Wymowa języka japońskiego, wbrew popularnej opinii, jest bardzo zbliżona do wymowy języka polskiego.
za - czytaj: 'dza' jak w kukurydza
zu lub du - czytaj: 'dzu'
ze - czytaj: 'dze' jak w władze
zo - czytaj: 'dzo' jak w bardzo
ji lub di - czytaj: 'dzi' jak w dziwak
ja - czytaj: 'dzia' jak w działka
ju - czytaj: 'dziu' jak w dziura
jo - czytaj: 'dzio' jak w dzionek
ya - czytaj: 'ja' jak w jama
yu - czytaj: 'ju' jak w jutro
yo - czytaj: 'jo' jak w jogurt
hu lub fu - czytaj: 'fu' jak w fujarka
wa - czytaj: 'ła' jak w łata
wo - czytaj: 'o' jak w okno
su - na końcu wyrazu czytaj jako: 's'
n - przed 'p' ,'b' i 'm' czytaj: 'm'
podwojone spółgłoski czyta się jako spółgłoskę z przydechem, jak w polskich słowach 'oddać', 'miękko'
podwojone samogłoski (np. 'oo' , 'aa', 'ee', 'uu' pisane również jako 'ō', 'ā', 'ē', 'ū') lub kombinację samogłosek z 'u' (np. 'ou' pisane również jako 'ō') czyta się jako samogłoskę z iloczasem (wydłużonym czasem trwania), jak w słowach 'koordynacja', 'samoopalacz'
[edytuj] Przykłady
watashi - czytaj: 'łatasi'
desu - czytaj: 'des'
sushi - czytaj: 'susi'
kenpō - czytaj: 'kempoo'
jōyō - czytaj: 'dzioojoo'
Fuji - czytaj: 'fudzi'
Hiroshima - czytaj: 'hirosima'
Watashi-wa Pōrando-jin desu (Jestem Polakiem) - czytaj: "łatasiła poorandodzin des"
Yappari, Nihongo-ga mada jōzu dewa arimasen (Jak się można spodziewać, japoński nie jest jeszcze moją mocną stroną) - czytaj: "jappari, nihongoga mada dzioodzu deła arimasen"