Przymiotnik
Z Wikipedii
Przymiotnik to część mowy służąca do określania cech i właściwości ludzi, zwierząt, roślin, rzeczy, zjawisk itd. Odpowiada na na pytania: jaki, jaka, jakie, który, która, które, czyj, czyja, czyje.
W językach indoeuropejskich przymiotniki są zwykle odmienne przez liczby, rodzaje, a często też przypadki, podlegają stopniowaniu. Przymiotnik może w nich też pełnić funkcję rzeczownika. ("Robin Hood zabierał bogatym i dawał biednym" - przymiotniki "bogatym" i "biednym" użyte w roli rzeczowników).
Problemem na szerszą skalę jest używanie błędnych form przymiotnikowych w stopniu wyższym i czasem także najwyższym.
Niepoprawne jest zdanie:
Ta paczka jest o wiele bardziej cięższa od tamtej.
Pomieszano tu dwa rodzaje stopniowania:
- proste regularne i nieleguralne(przykład stopniowania regularnego: głupi, głupszy, najgłupszy/ przykład stopniowania nieregularnego: dobry, lepszy, najlepszy);
- opisowe (interesujący, bardziej interesujący, najbardziej interesujący).
Sformułowania typu bardziej cięższy są błędami językowymi. Należało poprawnie powiedzieć:
Ta paczka jest o wiele cięższa od tamtej.
W języku japońskim istnieją dwie części mowy mające funkcje przymiotnika - przymiotniki właściwe i rzeczowniki określające. Przymiotniki właściwe zachowują się bardzo podobnie do czasowników - tak jak one są odmienne przez czas i negatywność. Zobacz też: odmienne części mowy w języku japońskim.
Kilka przykładów: polska bielizna, tani koń, polska żywność.
