Z Wikipedii

BKS Polonia Bydgoszcz (Bydgoski Klub Sportowy) - wielosekcyjny klub sportowy z Bydgoszczy założony w 1920 roku jako klub piłkarski.

W czasach powojennych piłkarze Polonii Bydgoszcz grali w Ekstraklasie, a ich największym sukcesem jest 5. lokata w sezonie 1959/1960. Sekcja hokejowa natomiast jest czterokrotnym medalistą mistrzostw Polski seniorów (srebro 1954, 1955 oraz brąz 1964, 1965) oraz mistrzem Polski juniorów w 1966 roku.

Obecnie najbardziej znaną sekcją jest sekcja żużlowa, od 2003 roku istniejąca oddzielnie, jako BTŻ "Polonia" Bydgoszcz.

Spis treści 1 Sekcja żużlowa 2 Sekcja piłkarska 2.1 Sukcesy 2.2 Historia 2.2.1 Okres przedwojenny 2.2.2 Okres powojenny 2.2.3 Sezon 2005/2006 2.3 Polonia Bydgoszcz w kolejnych sezonach 2.3.1 Tabela wszech czasów I ligi 3 Sekcja hokejowa 3.1 Sukcesy 4 Linki zewnętrzne 4.1 Przypisy

[edytuj] Sekcja żużlowa

Zobacz więcej w osobnym artykule: Polonia Bydgoszcz (żużel).

Sekcja żużlowa jest najbardziej utytuowaną sekcją Polonii. Drużyna zdobyła siedem tytułów Drużynowych Mistrzostw Polski.

Klub był organizatorem wielu imprez rangi światowej: od 1998 organizuje jedną z rund Grand Prix. W Bydgoszczy odbył się także finału Drużynowych Mistrzostw Świata w 1995 r. Od 1982 r. w Bydgoszczy odbywa się Kryterium Asów Polskich Lig Żużlowych, które już tradycyjnie otwiera żużlowy sezon na krajowych torach.

[edytuj] Sekcja piłkarska

Polonia Bydgoszcz

Pełna nazwa	Bydgoski Klub Sportowy Polonia Bydgoszcz
Przydomek	biało-czerwoni
Data założenia	1920
Stadion	Stadion Polonii
Liczba miejsc	20.000
Prezes
Trener
Liga	V liga
2006/07
Stroje podstawowe 　 Stroje dodatkowe

[edytuj] Sukcesy

• V miejsce w Ekstraklasie (sezon 1960)
• mistrzostwo Polski juniorów U-19 (1980)

[edytuj] Historia

[edytuj] Okres przedwojenny

Bydgoski Klub Sportowy Polonia został założony 14 maja 1920 roku przez Edmunda Szyca, doświadczonego działacza znanego w kręgach piłkarskich. Piłkarze zadebiutowali w rozgrywkach Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, w 1923 przenieśli się do nowo utworzonego związku toruńskiego, przekształconego w 1928 r. na Pomorski OZPN z siedzibą w Bydgoszczy.

"Biało-czerwoni" piłkarze w latach 1928-29 dwukrotnie zdobyli mistrzostwo Pomorza. Wówczas pierwszy zespół prowadził Bernard Golc. W 1933 r. do Polonii trafił gracz Warty Poznań, reprezentant Polski Władysław Przybysz, który zostaje pierwszym trenerem drużyny. W latach 1932, 33 i 35 BKS wygrywał mistrzostwa Pomorza i brał udział w barażach o ekstraklasę, bezskutecznie.

Przed II wojną światową BKS odnosił także sukcesy w lekkiej atletyce (Mistrzostwo Polski juniorów w 1937 r. Złoty medal Klemensa Biniakowskiego w Mistrzostwach Polski w biegu na 400 m w 1928 r.), kolarstwie (zawodnik Polonii Feliks Więcek wygrał pierwsze Tour de Pologne), boksie czy hokeju, współpracowano także z Bydgoskim Towarzystwem Wioślarskim. Logiem klubu była litera P w czerwonym okręgu na białym tle.

W pełni wartościowym klubem, jak mówiono o BKS-ie "Reprezentacyjnym Klubem Bydgoszczy", Polonia stałą się za czasów prezesostwa znanego w grodzie nad Brdą bankowca Stanisława Wody, zamordowanego przez hitlerowskich nazistów w czasie okupacji. Oficjalne mecze w latach 30. i 40. "biało-czerwoni" rozgrywali na Stadionie Miejskim, zbudowanym w 1928 roku przy aktywnym współudziale sportowców Polonii (dziś Stadion Miejski jest siedzibą współczesnego BKS-u). Wcześniej poloniści grywali na różnych boiskach (polach) na terenie dzisiejszego Osiedla Leśnego czy też Osiedla Błonie.

[edytuj] Okres powojenny

Po wojnie drużyna piłkarzy szybko zorganizowała się ponownie, już jesienią 1945 roku zostając piłkarskim mistrzem Bydgoszczy, a w 1946 r. wicemistrzem Pomorza (za Pomorzaninem Toruń). W 1947 r. "Biało-czerwoni" zdobyli mistrzostwo Pomorza i podobnie jak przed wojną toczyli baraże o ekstraklasę (z Lechią Gdańsk, MKS-em Szczecin i HCP Poznań) - również tym razem bezskutecznie.

Sytuacja polityczna doprowadziła do upadku prawicowej Polonii, która rozwiązała się w lutym 1949 r. Część sportowców Polonii została wcielona do Gwardii Bydgoszcz. Po "odwilży politycznej" w 1956 r. milicyjny KS "Gwardia", mając w swoich szeregach wielu polonistów, zmienił nazwę klubu na Polonia.

BKS przez 7 lat grał w I lidze, 11 lat piłkarze Polonii grali w II lidze. W 1980 roku Polonia zdobyła Mistrzostwo Polski w piłce nożnej w kategorii juniorów. W BKS-ie grali m.in. Marian Norkowski (Igrzyska Olimpijskie w Rzymie - 1960, król strzelców ekstraklasy 1960), Józef Boniek (ojciec Zbigniewa), Janusz Turowski (później grał w Pogoni, Legii i na zachodzie Europy), Maciej Kamiński (później grał m.in. w Lechii Gdańsk - również w słynnych meczach Lechii z Juventusem jesienią 1983 r.). Ostatni znany piłkarz grający w swoim czasie w Polonii to Grzegorz Mielcarski.

W sezonie 1959/1960 Polonia zajęła w ekstraklasie piłkarskiej 5. lokatę i była to najlepsza pozycja pomorskiego klubu w I lidze do 1989 roku, gdy to Zawisza ze Stachurskim i Piotrem Nowakiem zajął w ekstraklasie 4 miejsce.

W 1980 roku juniorzy Polonii Bydgoszcz spotkali się w finale w Toruniu z BKSem Stal Bielsko-Biała, którą pokonali 2:0 (1:0) i zdobyli tytuł mistrza Polski juniorów! Skład Polonii: Urbaniak, Michniewicz, Drozdowski, Wawrzyniak, Rzechuła, Ziółkowski (Skowroński), Pietrzykowski, Stosik, Bogdziński, Rybka, Błaszczyk (Świderski)^[1]

[edytuj] Sezon 2005/2006

Polonia Bydgoszcz grała w sezonie 2005/06 w A klasie (odpowiednik VI ligi). Po wygranym barażu z drużyną Unisłavia Unisław awansowała do V ligi 5 ligi i w tej klasie rozgrywkowej będzie występować w sezonie 2006/07.

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Polonia Bydgoszcz w kolejnych sezonach

Sezon	Liga	Tabela	Mecze	Zwycięstwa	Remisy	Porażki	Bilans bramkowy	Punkty
1976/77[2]	II	15/16[3]	30				18-44	19
1975/76[2]	II	8/16	30				24-33	30
1966/67	II	16/16[3]	30				29-56	16
1964/65	II	15/16[3]	30				31-64	18
1963/64	II	8/16	30				47-45	29
1962/63	II	7/16	30				49-41	31
1962[4]	II	3/8	14				17-15	17
1961	I	13/14[5]	26				36-69	19
1960	I	5/12	22				30-43	22
1959	I	9/12	22				33-42	20
1958	I	9/12	22				31-58	19
1957[6]	II	1/12 [7]	22				43-19	30
1956	I	11/12[5]	22				20-36	15
1955[8]	I	10/12	22				18-26	18
1954[8]	I	9/11	20				28-37	16
1953[9]	II	1/14[7]	26				53-26	37
1952[10]	II	2/10	18				33-20	26
1951[11]	II	4/8	14				13-15	13

1. ↑ Hałys Józef, 1986, Polska piłka nożna almanach, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków, s. 314, ISBN 83-03-00804-8
2. ↑ ^2,0 2,1 grupa północna (1 z 2)
3. ↑ ^{3,0 3,1 3,2} 1964/65, 1966/67, 1976/77 - spadek do III ligi
4. ↑ Grupa A (1 z 2)
5. ↑ ^5,0 5,1 1956, 1961 - spadek do II ligi
6. ↑ Północ (1 z 2)
7. ↑ ^7,0 7,1 1953, 1957 - awans do I ligi
8. ↑ ^8,0 8,1 do 1955 roku klub występował pod nazwą Gwardia Bydgoszcz
9. ↑ reorganizacja II ligi w sezonie 1953: w II lidze pozostawiono 14 drużyn, pozostałe 26 utworzyło ligę międzywojewódzką
10. ↑ Grupa A (1 z 4)
11. ↑ I Grupa (1 z 4)

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Tabela wszech czasów I ligi

W Tabeli wszech czasów I ligi Polonia Bydgoszcz zajmuje 44/80 pozycję po 7 sezonach gry w najwyższej klasie rozgrywkowej w Polsce.

Lp.	Nazwa klubu	Liczba startów	Punkty	Mecze	Liczba zwycięstw	Zwycięstwa za 3 punkty do 1990r.	Zwycięstwa za 3 punkty od 1995r.	Remisy	Porażki	Porażki za -1 punkt	Bramki strzelone	Bramki stracone	Różnica bramek
44	Polonia Bydgoszcz	7	129	156	47	0	0	35	74	0	186	298	-112

[edytuj] Sekcja hokejowa

[edytuj] Sukcesy

• srebrny medal mistrzostw polski 1954, 1955 r.
• brązowy medal mistrzostw polski 1964, 1965 r.
• mistrzostwo polski juniorów 1966

Trenerem mistrzowskiej drużyny był pamiętający czasy przedwojennej - biało-czerwonej Polonii - Alfred Labenz, wspaniały trener, odkrywca talentu jednego z najlepszych bramkarzy polskiego hokeja na lodzie - Andrzeja Tkacza - wychowanka Polonii, bramkarza mistrzowskiej drużyny z 1966 r. Labenz w czasie drugiej wojny światowej trafił do obozu koncentracyjnego, tam dokonywano na nim eksperymenty medyczne.

Ta sekcja jest zalążkiem. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

[edytuj] Linki zewnętrzne

Nieoficjalne

• serwis kibiców bydgoskiej Polonii
• Polonia Bydgoszcz Net F@ns

Inne

• widok na stadion na maps.google.com