Poemat symfoniczny
Z Wikipedii
Poemat symfoniczny - instrumentalna forma muzyczna, stworzona przez Liszta (Preludia). Dzieło o charakterze programowym, zwykle sugerowanym już w tytule. Forma nie posiada określonej budowy i jest podporządkowana wymogom fabularnej treści.
Do rozwoju tej formy, obok Liszta najbardziej przyczynili się:
- Camille Saint-Saëns
- Le Rouet d'Omphale, op. 31
- Phaéton, op. 39
- Danse macabre, op. 40
- La Jeunesse d'Hercule, op. 50
- Bedřich Smetana
- cykl 6 poematów symfonicznych Má vlast (Moja ojczyzna), w tym Vltava (Wełtawa)
- Antonín Dvořák
- Piotr Czajkowski
- fantazja symfoniczna Burza, op. 18 - wg Szekspira
- uwertura fantastyczna Romeo i Julia - wg Szekspira
- uwertura Rok 1812, op. 49
- ballada symfoniczna Wojewoda, op. 78 - wg poematu Mickiewicza
- Anatol Ladow
- Baba Jaga, op. 56
- Zaczarowane jezioro, op. 62
- Kikimora, op. 63
- César Franck
- Richard Strauss
- Don Juan op. 20
- Till Eulenspiegel op. 28
- Also sprach Zaratustra, op. 30 (Tako rzecze Zaratustra)
- Ein Heldenleben, op. 40
- Mieczysław Karłowicz
- Powracające fale, op. 9
- Odwieczne pieśni, op. 10
- Rapsodia litewska, op. 11
- Stanisław i Anna Oświecimowie, op. 12 (uwaga - nie Oświęcimowie!!)
- Smutna opowieść, op. 13
- Epizod na maskaradzie, op. 14
- Paul Dukas
- scherzo symfoniczne L'Apprenti sorcier (Uczeń czarnoksiężnika)
- Jean Sibelius
- En Saga, op. 9
- Le Cygne de Tuonela, op. 22/3
- Finlandia, op. 26
- La Fille de Pohjola, op. 49
- Ottorino Respighi
- Pini di Roma (Pinie rzymskie)
- Fontane di Roma (Fontanny rzymskie)
- Feste Romane
jak również inni, mniej znani kompozytorzy (np.: Arnold Bax, Carl Nielsen).
