Pliszka żółta

Z Wikipedii

Pliszka żółta
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	pliszkowate
Gatunek	pliszka żółta
Podgatunek	M. flava flava M. flava iberiae M. flava beema M. flava cinereocapilla M. flava thunbergi M. flava feldegg M. flava lutea M. flava flavissima M. flava leucocephala M. flava simillima M. flava tschutschensis M. flava taivana M. flava melanogrisea
Nazwa systematyczna
Motacilla flava

Pliszka żółta (Motacilla flava L., 1758) - mały ptak z rodziny pliszkowatych, zamieszkujący większość Eurazji, północną Afrykę oraz Alaskę. Wędrowny, przeloty III-V i VIII-X. W Polsce średnio licznie lęgowy jest podgatunek M. flava flava, poza tym podczas przelotów pojawiają się też ptaki z innych podgatunków: thunbergi, feldegg, iberiae i flavissima.

Wyróżnia się następujące podgatunki:

• M. flava flava - zamieszkuje środkową Europę. Wierzch głowy ciemnopopielaty, bok głowy ciemnoszary, jasna i długa brew oraz żółte podgardle.
• M. flava iberiae - zamieszkuje południowo-zachodnią Europę i północno-zachodnią Afrykę. Wierzch głowy ciemnopopielaty, bok głowy czarny, jasna i wąska brew oraz białe podgardle.
• M. flava beema - wierzch głowy popielaty, jasna i długa brew, ciemna smuga przez oko, białe podgardle.
• pliszka apenińska M. flava cinereocapilla - zamieszkuje Półwysep Apeniński. Wierzch głowy popielaty, bok głowy czarniawy (ale nie czarny), brak brwi, białe podgardle.
• pliszka tundrowa M. flava thunbergi - zamieszkuje północną Europę (Skandynawia). Wierzch głowy popielaty, bok głowy czarny oddzielony białym wąsem od żółtego podgardla.
• pliszka czarnogłowa M. flava feldegg - zamieszkuje Bałkany, Turcję i Kaukaz. Wierzch i bok głowy czarny, brak brwi, żółte podgardle.
• pliszka żółtogłowa M. flava lutea - głowa żółta, jedynie potylica oliwkowa, podgardle i pierś żółte.
• pliszka żółtawa M. flava flavissima - zamieszkuje Wyspy Brytyjskie. Wierzch głowy oliwkowożółty, długa i żółta brew, bok głowy i podgardle żółte.
• pliszka białogłowa M. flava leucocephala
• pliszka syberyjska M. flava simillima
• pliszka alaskańska M. flava tschutschensis
• pliszka zielonogłowa M. flava taivana
• pliszka białobroda M. flava melanogrisea.

Cechy gatunku 

Najmniejsza z europejskich pliszek, o krępej sylwetce. Upierzenie podobne do pliszki górskiej. U samców wszystkich podgatunków żółty spód ciała, oliwkowy grzbiet, szarozielone skrzydła z jaśniejszymi pasami i ciemnoszary ogon z białymi brzegami. Dziób i nogi czarne. Poszczególne podgatunki różnią się upierzeniem głowy i podgardla (opis - powyżej). Samice i młode u wszystkich podgatunków podobne do samców, ale o mniej jaskrawej, przytłumionej, bardziej jednolicie oliwkowożółtej barwie upierzenia.

Zachowanie: mniej kiwa ogonem niż inne pliszki.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 17 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 27 cm
waga ok. 17 g

Biotop 

Umiarkowanie wilgotne łąki typu grądów, depresje, tereny wydomowe, pola uprawne i tereny ruderalne.

Gniazdo 

Na ziemi wśród niezbyt gęstej roślinności, dobrze ukryte.

Jaja 

Prawdopodobnie dwa lęgi w roku - w maju i czerwcu. W jednym lęgu 4-5 jaj o średnich wymiarach 21x15 mm, białych o lekko szarawym odcieniu i gęsto nakrapianych szarobrązowymi plamkami.

Wysiadywanie 

Wysiadywanie trwa 14-16 dni, a pisklęta przebywają w gnieździe przez 15 dni.

Pożywienie 

Drobne owady łapane w locie i na ziemi, jak też na pasącym się bydle (z tego powodu nazywana niekiedy "wolarką").

Ochrona 

Objęta ochroną gatunkową.

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu biologii, fauna Polski, ptaki Polski