Paweł Stefan Sapieha

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Paweł Stefan Sapieha herbu Lis (ur. 1565, zm. 19 lipca 1635 w Holszanach) - koniuszy wielki litewski, Podkanclerzy litewski.

Był synem Bohdana i bratem Mikołaja. Uczył się w Akademii Wileńskiej.

Od 1588 był dworzaninem hospodarskim. W 1593 dzięki poparciu Lwa Sapiehy został koniuszym wielkim litewskim. W 1600 posłował na sejm. W tymże roku pielgrzymował do Rzymu na obchody roku jubileuszowego, gdzie był przyjęty przez papieża Klemensa VIII. W 1604 ponownie posłował na sejm.

Brał udział w kampanii smoleńskiej 1609-1611. Podczas oblężenia Smoleńska stracił rękę. Za zasługi otrzymał w 1611 starostwo homelskie. W dalszych latach posłował na sejm jeszcze [[krotnie: w 1611 i 1619. 14 marca 1623 został mianowany podkanclerzym litewskim. Był zwolennikiem obniżenia wartości polskich talarów i dukatów w celu zmniejszenia ich wywozu za granicę. W 1632 sugerował podjęcie rozmów z Gustawem Adolfem widząc realne dla Rzeczypolitej zagrożenie zbliżenia moskiewsko-szwedzkiego.

Był z królem podczas ostatnich dni jego życia, po czym brał udział w tajnych naradach senatu pod przewodictwem prymasa Janem Wężykiem (2-5 maja 1632), a także w dalszych czynnościach elekcyjnych, włącznie z koronacją Władysława IV w lutym 1633. W lipcu 1633 podążył z królem pod Smoleńsk, wycofując się jednak z obozu ze względu na zły stan zdrowia. Jako nastarszy żyjący Sapieha wezwał do obozu królewskiego syna zmarłego przed kilkoma miesiącami, Kazimierza Leona do objęcia przywódcy stronnictwa sapieżyńskiego.

Od początku 1634 przebywał w swoich Holszanach ciężko chorując. Dwukrotnie podczas jego choroby rozchodziły się plotki o jego śmierci, dwukrtonie doprowadzając do nadania jego urzędów przez króla potencjalnym następcom. Za drugim razem Paweł Stefan przybył w lutym 1635 do Warszawy, aby uciąć przedwczesne kalkulacje.