Muzeum Architektury we Wrocławiu
Z Wikipedii
Muzeum Architektury we Wrocławiu - jedyne tego rodzaju muzeum w Polsce, mieści się w budynku dawnego kościoła św. Bernardyna i klasztoru bernardynów, przy ul. Bernardyńskiej 5. W tym samym budynku mieszczą się pomieszczenia Wojewódzkiego Oddziału Służby Ochrony Zabytków.
Kościół mieści się na terenie dawnego Nowego Miasta, na rogu ulic Bernardyńskiej i św. Jana Kapistrana, jednego z współzałożycieli tego zakonu, który przybył do Wrocławia w 1453. To z jego inicjatywy rozpoczęto budowę zespołu klasztornego, ukończonego w 1517.
Sam klasztor wybudowano w latach 1465-1502; jest to czworobok z wirydarzami i krużgankami o cennych wnętrzach w stylu późnego gotyku, przylega do niego drugi dziedziniec utworzony przez przedłużone skrzydło południowe, nawę kościoła i kaplicę oraz odgradzający od ulicy mur. Sam kościół jest bazylikowy, bez transeptu, nawy nakryte są sklepieniami gwiaździstymi. W geometrii rzutu występują zaskakujące odchylenia od kąta prostego. Wkrótce po ukończeniu zespołu rada miejska zmusiła bernardynów do opuszczenia miasta: w roku 1522 w klasztorze został urządzony szpital, a później również szkoła i placówka pomocy społecznej, a kościół oddany został w zarząd ewangelikom, którzy mieli tu swoją świątynię aż do końca II wojny światowej.
Zniszczony w 60% w czasie wojny, odbudowany wg projektów i pod nadzorem Edmunda Małachowicza, który za swój wkład w dzieło odbudowy zachowujące gotycką atmosferę budynków wyróżniony został w roku 1966 przez ministra budownictwa. W 1965 w odbudowanych pobenedyktyńskich wnętrzach klasztoru i samego kościoła urządzono planowane tu już od lat pięćdziesiątych Muzeum Architektury, a jego pierwszym dyrektorem został prof. Olgierd Czerner. Początkowo było ono częścią Muzeum Wrocławia, a od 1971 funkcjonuje jako samodzielna jednostka muzealnicza. Obecnie (2005) dyrektorem muzeum jest Jerzy Ilkosz.
Muzeum, posiadające w swych zbiorach 25 tysięcy obiektów wystawia stale około pięciuset z nich; są wśród nich liczne detale architektoniczne, plany, mapy, rysunki, szkice, modele, fotografie (w tym archiwum dokumentujące historię Wrocławia), zabytki rzemiosła związanego z architekturą, a także modele Wrocławia ze średniowiecza i z XIX wieku. Wśród detali architektonicznych, pochodzących zarówno ze zniszczonych w wojnie obiektów, jak i z wykopalisk archeologicznych, znajdują się wykusze, zworniki, godła kamienic, maswerki, a także cenny romański Tympanon Jaksy z opactwa na Ołbinie.
Muzeum wrocławskie szczyci się swoim działem witraży, wśród których znajduje się najstarszy zachowany na ziemiach polskich witraż z przełomu XII i XIII wieku z wizerunkiem proroka Ezechiela. Obok niego wystawione są gotyckie witraże w oryginalnej średniowiecznej konstrukcji z ołowianymi spojeniami, a także późniejsze - "gabinetowe" - z wieku XVI i XVII i nowsze.
W pomieszczeniach muzeum odbywają się trzy razy w roku omówienia prac dyplomowych studentów Wydziału Architektury PWr. Główna nawa kościoła służy jednocześnie jako sala koncertowa i teatralna.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Współrzędne: 51°6' 34" N 17°2' 32" E 
