Model DoD
Z Wikipedii
| Model OSI | Model DoD | |
| Aplikacji | Aplikacji | |
| Prezentacji | ||
| Sesji | ||
| Transportowa | Transportowa | |
| Sieciowa | Sieciowa | |
| Łącza danych | Dostępu do sieci | |
| Fizyczna |
Model DoD (ang. akronim Department of Defense, czyli Departament Obrony) – teoretyczny model warstwowej struktury protokołów komunikacyjnych. Model DoD został stworzony w latach 70. XX wieku w DARPA, aby pomóc w tworzeniu odpornych na atak sieci komputerowych. Potem stał się on podstawą struktury Internetu.
Spis treści |
[edytuj] Model DoD
Podstawowym założeniem modelu DoD jest podział całego zagadnienia komunikacji sieciowej na szereg współpracujących ze sobą warstw (ang. layers). Każda z nich może być tworzona przez programistów zupełnie niezależnie, jeżeli narzucimy pewne protokoły według których wymieniają się one informacjami. Założenia modelu DoD są pod względem organizacji warstw zbliżone do modelu OSI. Jednak ilość warstw jest mniejsza i bardziej odzwierciedla prawdziwą strukturę Internetu. Model DoD składa się z czterech warstw.
[edytuj] Warstwa aplikacji
Warstwa procesowa czy warstwa aplikacji (ang. process layer) to najwyższy poziom, w którym pracują użyteczne dla człowieka aplikacje takie jak, np. serwer WWW czy przeglądarka internetowa. Obejmuje ona zestaw gotowych protokołów, które aplikacje wykorzystują do przesyłania różnego typu informacji w sieci.
[edytuj] Warstwa transportowa
Warstwa transportowa (ang. host-to-host layer) zapewnia pewność przesyłania danych oraz kieruje właściwe informacje do odpowiednich aplikacji. Opiera się to na wykorzystaniu portów określonych dla każdego połączenia. W jednym komputerze może istnieć wiele aplikacji wymieniających dane z tym samym komputerem w sieci i nie nastąpi wymieszanie się przesyłanych przez nie danych. To właśnie ta warstwa nawiązuje i zrywa połączenia między komputerami oraz zapewnia pewność transmisji.
[edytuj] Warstwa sieciowa
Warstwa sieciowa lub warstwa protokołu internetowego (ang. internet protocol layer) to sedno działania Internetu. W tej warstwie przetwarzanie są datagramy posiadające adresy IP. Ustalana jest odpowiednia droga do docelowego komputera w sieci. Niektóre urządzenia sieciowe posiadają tą warstwę jako najwyższą. Są to routery, które zajmują się kierowaniem ruchu w Internecie, bo znają topologię sieci. Proces odnajdywania przez routery właściwej drogi określa się jako routing.
[edytuj] Warstwa dostępu do sieci
Warstwa dostępu do sieci lub warstwa fizyczna (ang. network access layer) jest najniższą warstwą i to ona zajmuje się przekazywaniem danych przez fizyczne połączenia między urządzeniami sieciowymi. Najczęściej są to karty sieciowe lub modemy. Dodatkowo warstwa ta jest czasami wyposażona w protokoły do dynamicznego określania adresów IP.
[edytuj] Model DoD a Internet
Każdy protokół sieciowy można przyporządkować do określonej warstwy modelu DoD. Pewną szczególną cechą rodziny protokołów TCP/IP używanej w internecie jest podział protokołów z warstwy aplikacyjnej i połączeniowej. Niektóre protokoły z warstwy aplikacji wykorzystują tylko pewne protokoły z warstwy transportowej.
Warstwa aplikacji
ADSP • APPC • AppleTalk • AFP • DAP • DLC • DNS(53) • ed2k • FTAM • FTP(20,21) • HTTP(80) • HTTPS(443) • IMAP(143) • IRC(194,529) • Named Pipes • NCP(524) • NetBIOS(137,138,139) •
NWLink • NBT • NNTP(119) • NTP(123) • PAP • POP3(110) • RPC • SNMP(161,162) • SMTP(25) • SMB • SSL • SSH(22) • TDI • Telnet(23) • X.400 • X.500 • XDR • ZIP
(Cyfry w nawiasach oznaczają numery portu)
Warstwa transportowa
AEP • ATP • NBP • NetBEUI • RTMP • RTP • SPX • TCP • UDP,
Warstwa sieciowa
ARP • IP • ICMP • IPsec • NAT • NWLink • NetBEUI • DDP
Warstwa dostępu do sieci
10BASE-T • 802.11 WiFi • ADSL • Ethernet • EtherTalk • Fibre Channel • ISDN • LocalTalk • NDIS • ODI • PPP • RS-232 •
SLIP • Token Ring • TokenTalk • V.90
Protokoły DNS, NTP wykorzystują tylko protokół UDP z warstwy transportowej. Protokoły FTP, SMTP, POP3, SSH, IRC posługują się tylko TCP. Natomiast ED2k czy SMB używają obu protokołów.
Protokół SSL ma szczególną rolę. Może zostać umieszczony pomiędzy każdym połączeniowym protokołem warstwy aplikacji, a TCP. Dzięki jego wykorzystaniu dane przesyłane przez aplikacje mogą zostać zaszyfrowane.
Niektóre protokoły z warstwy aplikacji, jak np. SMB nie działają zwykle w Internecie. Są wykorzystane w sieciach lokalnych do udostępniania usług, jak np. zdalne drukarki czy dyski.
W systemie Linux oraz innych klonach Uniksa dokładną listę protokołów transportowych można znaleźć w pliku /etc/protocols a listę protokołów z warstwy aplikacji w pliku /etc/services.
Od ogólnego modelu DoD są w Internecie wyjątki. Przykładem może być tutaj usługa ping, w której aplikacja wysyła bezpośrednio pakiety ICMP w celu ustalenia jakości połączenia z innym komputerem.
Zobacz też: model OSI.
